Μην το αφήνεις, αντιστάσου! Καταπολέμησέ το! Βρε άσε τώρα τα ΄΄δε γίνεται, δε μπορώ, δεν υπάρχει τρόπος/ελπίδα/λύση΄΄. Μια απόφαση είναι. Ναι, άκου που σου λέω! Καλά, αφού το παίζεις δύσκολος θα σου το δείξω με ένα παράδειγμα.
Πες πως έχεις νταλκάδες οποιασδήποτε φύσης, ερωτικά, εργασιακά, οικονομικά, αστρολογικά, υπαρξιακά, σου την έφερε ο Δίας και δε τον βρίσκεις για να τον κράξεις, σε ενοχλούν τα Panda που κάνουν σεξ σπάνια, σου τη σπάει που τα προφυλακτικά με γεύση καρπούζι είναι ακόμα άγουρα, διάλεξε και πάρε. Πάντως έχεις νταλκάδες, το κεφάλι βαρύ, οι ώμοι χαμηλωμένοι (όχι από καγκουριά καλέ, από τα βάσανα!), τα τσιγάρα δεν προλαβαίνουν να αναβοσβήνουν, είσαι μόνος στο σπίτι κι έχεις βλέμμα κοτόπουλου καθώς κοιτάς το άπειρο και σκέφτεσαι τα βάσανά σου.
Είμαι 90,909090% σίγουρη πως έχεις βάλει να παίζει μουσική που να εκφράζει την απελπισία σου, είτε μιλάμε για σκυλάδικα, καψουροτράγουδα, μπαλάντες παντός καιρού, κλαψιάρικες μαντινάδες, έντεχνες ποιητικές νότες, πάντως ακούς κάτι θλιμένο. Το πρώτο που προτείνω (θα έλεγα διατάζω, αλλά δε θέλω να σε τρομάξω ακόμα) είναι να το κλείσεις το ρημάδι και να πας να βάλεις το πιο ηλίθιο, χαζοχαρούμενο και γελοίο τραγούδι που μπορείς να βρεις! Στην ανάγκη άκου τα παπάκια ή τα στρουμφάκια ή ό,τι άλλο παιδικό και καρτουνίστικο είναι της μόδας τελευταία. Μη με κοιτάς εμένα με μισό μάτι, ξέρω τι λέω! Η μουσική επηρεάζει σημαντικά την διάθεση και μετά από μισή ώρα (μία για τα βαριά περιστατικά) τέτοιου είδους μουσικής θα έχεις ξεχάσει τα πάντα (ακόμα και το σημαντικό ραντεβού που είχες και ωρύεται τώρα στο τηλέφωνο!).
Αν είσαι περισσότερο του οπτικού κι έχεις βάλει να δεις καμιά ταινία κοινωνικοδραματικού περιεχομένου, πάτα στοπ και βάλε να παίζει κάτι αντιστοίχως γελοίο. Θες τον Μπομπ σφουγγαράκη, θες τους παλιούς καλούς ΑΜΑΝηδες, θες κωμωδία που έχει αφήσει εποχή, κάτι βρε παιδί μου, δεν ξέρω εγώ τα γούστα σου. Εναλλακτικά βάλε να δεις κάτι ερωτικό (σεξουαλικό ντε!) γιατί αν είσαι άντρας είσαι πολύ τυχερός και οι ορμόνες σου σε οδηγούν σε εύκολα και ευχάριστα πράγματα.
Πάμε τώρα και στα δύσκολα. Κάνε κάτι γελοίο. Κάτι εντελώς χαζό, ανούσιο, παιδιάστικο, ηλίθιο μέχρι εκεί που δεν πάει. Έλα τώρα, αφού πάντα ήθελες να δημιουργήσεις το δικό σου είδος χορού/ πολεμικής τέχνης, ή να ντυθείς αρχαίος Έλληνας/Μέγας Ναπολέων/Μέριλιν Μονρόε, ή να δοκιμάσεις να γλείψεις το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σου (τα βρέφη ρε γαμώτο, πώς το κάνουν;!). Τώρα είναι η ώρα! Θες να το παίξεις στριπτιζέζ; Κάν’το! Θες να το παίξεις βάρβαρος πολέμαρχος που πηδάει ό,τι κινείται; Ναι, κάν’το, μόνο πρόσεχε τις γάτες, γρατσουνάνε! Παίξε ντραμς με τις κατσαρόλες, ζωγράφισε με τη μαγιονέζα και την κέτσαπ, βάλε τα μαχαιροπίρουνα να κάνουν ξεδιάντροπα αίσχη, ξεκίνα έναν καβγά με το μπουκάλι του νερού, αλλά μην το παρατσατίσεις γιατί θα σε μπουγελώσει!
Αν βέβαια είσαι πολύ σφιγμένος και δεν τολμάς να κάνεις τίποτα τέτοιο ακόμα και μόνος στο σπίτι, ή αν έχεις ανακαλύψει ότι ναι, μας παρακολουθούν μέσα από μικροκάμερες κρυμμένες στις πρίζες, κάνε κάτι πιο απλό. Ξεκίνα να χαχανίζεις! Να γελάς! Ναι καλέ, με το ζόρι! Ουφφφ, μη κάνεις το δύσκολο, είναι το πιο απλό και εύκολο πράγμα! Στην αρχή θα χαχανίσεις λίγο, μετά θα αρχίσεις να γελάς σταδιακά και ο μεγάλος στόχος είναι να φτάσεις σε σημείο να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια μόνος σου, χωρίς λόγο και αιτία, απλά και μόνο επειδή σε κάνει να νιώθεις ωραία και διώχνει τα μαύρα συννεφάκια απ’ το μυαλό σου. Πάμε μαζί: ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Και ξανά! Πάλι! Συνέχισε λίγο ακόμα...
Τέλος κάποιες έσχατες λύσεις είναι να πάρεις τηλέφωνο κάποιον που σε κάνει πάντα να γελάς, παντού υπάρχει ένας καραγκιόζης! Ή να ντυθείς καουμπόης και να βγεις στο μπαλκόνι να κυνηγήσεις τα περιστέρια με το λάσο σου. Ή να αρχίσεις να πυροβολείς τις μύγες με το αόρατο πιστόλι σου. Ή να παίξεις κλέφτες και αστυνόμοι μέσα στο σπίτι μόνος σου κάνοντας κουτσό (όλοι οι μεγάλοι ήρωες είναι τραυματισμένοι τη στιγμή του θριάμβου τους).
Καλά, νόμιζες ότι θα με ξεγελάσεις; Το ξέρω ότι εδώ και ώρα αναρωτιέσαι τι μπορεί να κάνω εγώ από όλα αυτά και πώς μπορεί να τα σκέφτηκα. Να σε ενημερώσω ότι όταν είμαι σπίτι έχω τον σκύλο μου που είναι μέγας γελωτοποιός και ρίχνω τρελά γέλια. Εκτός σπιτιού, έχω φαντασία, το πιο πρόσφατο παιχνίδι που ανακάλυψα είναι όταν είμαι σταματημένη σε κόκκινο φανάρι να παίζω με το αρωματικό μπαλάκι που κρέμεται από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου. Όταν ανάβει πράσινο αγνοώ επιδεικτικά τους άλλους οδηγούς ή τους πεζούς που με κοιτάνε περίεργα, εγώ γελάω, αυτοί όχι. Όταν με πιάνει και είμαι σε καφετέρια εξηγώ στον καφέ μου γιατί θα τον πιω και του λέω πόσο υπέροχα με κάνει να νιώθω (αν θέλω μπορώ να γίνω πολύ παραστατική!). Και ναι, μετά από όλα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να πάμε για καφέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου