Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Αγάπη είναι...

Γυρίζω από τη δουλειά και βλέπω στο twitter νέο topic: #agapi_einai. Κι έχω την συμπληρωμένη πρόταση έτοιμη: #gapi_einai να έχω τη συναισθηματική σου ηρεμία πρώτη μου προτεραιότητα, ενώ σε έχω αποχωριστεί οριστικά. Κοιτάζω ένα κείμενο που έγραψα χθες κι αποφασίζω να το ανεβάσω.

Κρατούσα την τύχη σου στα χέρια μου για πολύ καιρό, τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Μου είχες δώσει την καρδιά σου και με εμπιστεύτηκες απόλυτα χωρίς ποτέ να με αμφισβητήσεις. Είχα τον έλεγχο κάθε πηγής χαράς η λύπης σου. Παρ'όλ'αυτά, κάθε φορά που με κοιτούσες έβλεπα στα μάτια σου μόνο αγάπη, όχι ανάγκη. Και ποτέ, μα ποτέ δεν είδα να με κατακρίνεις, ακόμα κι όταν έκανα λάθη. Είχαμε φτάσει σε ένα εκπληκτικό επίπεδο συντονισμού, καταλάβαινες ακριβώς πώς ένιωθα ανά πάσα στιγμή και το ίδιο καταλάβαινα κι εγώ για σένα χωρίς να χρειάζονται λόγια. Πόσο χαιρόμασταν ο ένας με τη χαρά του άλλου...! Πόσο έντονα ένιωθα το βαθμό της επικοινωνίας και του δεσίματος μας όταν καθόμασταν αγκαλιά!
Κι όταν πάρθηκε η απόφαση που σ΄λημανε τον ερχομό του αποχωρισμού μας, εσύ τα κατάλαβες όλα πριν από εμένα χωρίς να σου πω τίποτα. Και με τον δικό σου μοναδικό τρόπο το έκανες όσο το δυνατόν λιγότερο δύσκολο για μένα. Ακόμα και τις τελευταίες ώρες, που έβλεπες τις ετοιμασίες και ήξερες τι σήμαιναν, φρόντισες να μη κάνεις τα πράγμα δυσκολότερα. Μέχρι και την τελευταϊα στιγμή, εκείνη η τελευταία σου κίνηση, ήταν για να διευκολύνεις εμένα, να μου δείξεις ότι καταλαβαίνεις, ότι με συγχωρείς.
Ήσουν πολύ πιο ήρεμος και πολύ πιο δυνατός από εμένα. Πάντα ήσουν έτσι και τώρα χαίρομαι αφάνταστα για αυτό. Μου είχες εμπιστευτεί τη ζωή σου και, ακόμα κι αν δεν έκανα πάντα το καλύτερο που μπορούσα, τώρα βλέπω ότι η τελευταία μου απόφαση ήταν η πιο καλή για σένα. Είναι πολύ παράξενο, ακόμα και τώρα που είμαι τόσο μακρυά να με νοιάζει μόνο το να μη σου προκαλέσω την παραμικρή ταραχή. Όσο κι αν θέλω να σε δω, δε μπορώ να μη σκέφτομαι αν αυτό θα σε αναστατώσει. Το μόνο που με νοιάζει είναι να μη σου προκαλέσω ούτε την πιο μικρή ταραχή, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να σε ξαναδώ. Με τρομάζει το πόσο εύθραυστος είσαι, το πόσο μπορεί να σε επηρεάσει μια μικρή κίνηση. Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι, να είναι τόσο σημαντικό το πώς θα νιώσει κάποιος άλλος εξ'αιτίας μου. Αλλά από την άλλη... δεν έχω δεθεί ποτέ με κανέναν όσο δέθηκα μαζί σου, δεν αγάπησα ποτέ κανέναν όσο εσένα. Μου λείπεις...