Ο Κώστας γνωρίζει τη Μαρία μέσα από μια κοινή παρέα κάποιο βράδυ σε ένα μπαράκι. Του γυαλίζει, η Μαρία δεν είναι καθόλου άσχημη και δείχνει διαθέσιμη. Με όλη του τη μαεστρία καταφέρνει να αναλάβει να την πάει αυτός στο σπίτι και εκεί καταφέρνει να πάρει το τηλέφωνό της «για να βγουν για κανένα καφέ κάποια φορά», όπως της λέει με όλη του την αθωότητα. Φεύγοντας σκέφτεται όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να την ρίξει στα δίχτυα του. Η Μαρία δεν σκέφτεται τίποτα.
Μέχρι την μεθεπόμενη μέρα που μαθαίνει ότι ο Κώστας ρωτούσε για αυτήν, ότι του άρεσε και όλα τα σχετικά. Συμβάλουν σημαντικά και τα σχόλια των φίλων για το πόσο καλή δουλειά έχει, πόσο καλό παιδί είναι και πως δε θα μείνει για πολύ καιρό ελεύθερος. Εν τω μεταξύ ο Κώστας όντως έχει ρωτήσει για τη Μαρία, αλλά μετά έπεσε πολύ δουλειά και την ξέχασε εντελώς.
Οι μέρες περνάνε, η Μαρία σκέφτεται όλο και περισσότερο τον Κώστα, όσα της έχουν πει, πώς θα ήταν αν γινόταν κάτι μαζί του και γιατί στο καλό δεν την πήρε ακόμα τηλέφωνο. Ο Κώστας την έχει ξεχάσει εντελώς μέχρι που μια μέρα θέλει οπωσδήποτε να βγει αλλά κανείς φίλος του δεν μπορεί. Ψάχνοντας στο κινητό του για κανένα γνωστό που θα μπορούσε να πάρει τηλέφωνο, πέφτει στο τηλέφωνο της Μαρίας. Δεν είναι πια τόσο ενθουσιασμένος, αλλά είναι ευκαιρία κι έτσι την παίρνει.
Βγαίνουν λοιπόν, περνάνε πολύ όμορφα, η Μαρία είναι πανευτυχής κι ο Κώστας, που δεν είναι κανένα λιγούρι, της δίνει μόνο ένα φιλί για καληνύχτα. Η Μαρία κάνει όνειρα και σκέψεις τρελές, ο Κώστας είναι πολύ χλιαρός με το όλο θέμα. Τελικά η Μαρία δεν είναι και τόσο θεά, ούτε ήταν τόσο συναρπαστικό το να βγει μόνος μαζί της. Αλλά απ’ τη στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο, θα δώσει μια ευκαιρία στην όλη ιστορία.
Βγαίνουν και ξαναβγαίνουν λοιπόν, όχι πάρα πολύ συχνα όμως γιατί ο Κώστας έχει πολύ δουλειά. Κάπως έτσι, φτάσανε σε αυτό που λέμε «σχέση». Καθιερώθηκαν ως ζευγάρι στους κοινούς φίλους και γνωστούς και όλοι μαλώνουν ποιος θα πάρει τη δόξα για το προξενιό.
ΥΓ 1 : Η ιστορία είναι προϊόν της φαντασίας μου και ενός απίστευτα βαρετού απογεύματος.
ΥΓ 2 : Έπεται συνέχεια, δεν υπάρχει «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου