Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Συνέντευξη με ένα κουταβάκι


-Πώς είναι η ζωή σου στη βιτρίνα;
Σε γενικές γραμμές καλή. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι ο χώρος είναι μικρός κι εγώ θέλω να είμαι ελεύθερος να εξερευνήσω τον κόσμο. Δεν παραπονιέμαι όμως γιατί εδώ μου δίνουν τροφή και νερό. Στη διάρκεια της μέρας βλέπω πολλούς ανθρώπους και ενθουσιάζομαι, είμαι πολύ κοινωνικός τύπος. Μου αρέσουν οι άνθρωποι, τους αγαπάω κι ας μην τους έχω γνωρίσει ακόμα καλά. Ελπίζω ότι σύντομα θα μου δοθεί αυτή η ευκαιρία.
-Τι κάνουν οι άνθρωποι που βλέπεις;
Οι περισσότεροι με κοιτάζουν προσεκτικά και με σχολιάζουν. Πολλοί είναι αυτοί που μου κάνουν γλύκες και προσπαθούν να μου κάνουν παιχνίδια, αλλά το γυαλί τους εμποδίζει. Μερικοί αναρωτιούνται πόσο μεγάλο σκυλί θα γίνω. Νομίζω ότι θέλουν να μείνω μικρό και να μη μεγαλώσω, αλλά δε νομίζω πως γίνεται αυτό.
-Τα παιδιά πώς σου φαίνονται;
Τα λατρεύω! Τα περισσότερα είναι αξιολάτρευτα, θέλουν να παίξουν μαζί μου και να με πάρουν στο σπίτι τους, οι γονείς τους όμως δε με θέλουν. Δε με πειράζει όμως αυτό, προτιμώ να με πάρουν σε ένα σπίτι όπου θα με θέλουν όλοι. Νομίζω πως έτσι θα είναι καλύτερα για όλους μας.
-Σε στεναχωρεί που ακόμα δεν σε έχουν υιοθετήσει;
Δε με στεναχωρεί, επειδή ακόμα δεν έχει βρεθεί το ιδανικό αφεντικό για μένα. Αυτό που θα έχει χώρο στο σπίτι, την καρδιά και τη ζωή του για μένα, αυτό που θα με πάρει και θα είμαι μόνο χαρά γι’ αυτόν και όχι πρόβλημα. Κυρίως με αγχώνει το ότι δε με έχει πάρει κανείς ακόμα, επειδή δεν ξέρω πόσο καιρό θα θέλουν να με έχουν στη βιτρίνα. Δεν έχω ιδέα πού μπορεί να με πάνε μετά και αυτό με φοβίζει.
-Τι θα ήθελες να πεις στους ανθρώπους;
Ότι κάθε σκύλος είναι φτιαγμένος για να αγαπάει τους ανθρώπους, απλά περιμένει κάποιος να του δείξει τον τρόπο να καταλαβαίνει τι είναι αυτό που θέλουν οι άνθρωποι από αυτόν. Να του μάθει μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας για να δείξει και αυτός πόσο αγαπάει τους ανθρώπους, να μπορεί να τους δείξει όσα δεν μπορεί να πει.
Και κάτι πιο επίκαιρο που θέλω να τους πω είναι ότι δεν είμαι παιχνίδι, είμαι ζωντανό πλάσμα. Δεν είμαι κάτι που μπορούν να πάρουν ως δώρο για τις γιορτές και μετά να το πακετάρουν με τα στολίδια ή να το αφήσουν σε μια γωνία. Προτιμώ να μείνω εδώ παρά να με πάρουν και μετά από ένα μήνα να με επιστρέψουν. Πριν πάρουν εμένα ή οποιοδήποτε άλλο ζωάκι ας το σκεφτούν πολύ καλά και αν δεν είναι σίγουροι, ας προτιμήσουν ένα λούτρινο. Με αυτό τον τρόπο δε θα πληγωθεί κανείς!
-Μια ευχή για τις μέρες που πλησιάζουν;
Εύχομαι σε όλους αγάπη και υγεία. Με αυτά τα δύο, όλα τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν και τα πάντα μπορούν να γίνουν όμορφα!

Τι θέλω να θυμάσαι αυτές τις γιορτές

Μπήκε ο Δεκέμβρης και βαδίζουμε ολοταχώς για τις γιορτές, όσο περνάνε οι μέρες νιώθεις όλο και πιο έντονα την παρουσία των Χριστουγέννων και δε μπορείς πλέον να αγνοήσεις το γεγονός. Είπα να γράψω κάποια πράγματα από νωρίς, το γιατί βιάζομαι δεν το ξέρω ούτε κι εγώ. Παίρνω λοιπόν το δασκαλίστικο και σοβαρό ύφος μου και απαιτώ την προσοχή σου.
Είναι σίγουρο ότι στο διάστημα που ακολουθεί θα βγαίνεις λίγο πιο συχνά για ποτό, λίγο οι ονομαστικές γιορτές, λίγο τα πολλά γενέθλια που πέφτουν, λίγο η ανυπομονησία για τα ρεβεγιόν, λογικό είναι. Βγες, πιες, διασκέδασε, κάνε και καμιά αρπαχτή αν θέλεις, αλλά μετά πάρε ταξί! Ή λεωφορείο, εξαρτάται από το τι ώρα θα αποφασίσεις να γυρίσεις σπίτι. Μην οδηγήσεις όμως... σε παρακαλώ δηλαδή! Μη σκέφτεσαι τον εαυτό σου, μη σκέφτεσαι τις ειδήσεις, μη σκέφτεσαι το κακό και τη θλίψη των δικών σου αν γίνει κάτι, σκέψου όμως τουλάχιστον το αλκοτέστ! Πρακτικά βρε παιδί μου, σκέψου πόσα καλύτερα πράγματα θα μπορούσες να κάνεις με τα λεφτά από το πρόστιμο αν σε σταματήσουν για αλκοτέστ! Κι αν αυτό δε σου φτάνει, σκέψου πώς θα νιώθεις όταν το αμάξι σου θα έχει γίνει λαμαρινόμπαλα. Ή το πώς θα νιώθουν αυτοί που θα σε ξεκολλήσουν από την εν λόγω λαμαρινόμπαλα ή από το δρόμο. Υπερβολές;;; Δεν είμαι εγώ υπερβολική καλό μου, εσύ εθελοτυφλείς! Γιατί μετά, αν γίνει το κακό, θα λες ό,τι ακριβώς λένε και αυτοί που την έχουν πάθει μια φορά. ‘Δεν κατάλαβα πώς μου έφυγε το τιμόνι’, ‘Μόνο για μισό δευτερόλεπτο έκλεισα τα μάτια μου και όταν τα άνοιξα...’, ‘Δεν ξέρω πώς έφυγα στη στροφή’, ‘Δεν πρόλαβα να αντιδράσω’, ‘Δεν ένιωθα ότι έτρεχα τόσο’... Δε πιστεύω να θες κι άλλα; Μη μιλάς λοιπόν, απλά άσε το αμάξι σου ασφαλές στο σπίτι σου ή αλλιώς μην πίνεις!
Και άσχετα με το αν θέλεις να πας για ποτό, στη δουλειά, στη γωνία για τσιγάρα ή εκδρομή, βάλτην τη ριμάδα τη ζώνη γιατί όλοι βιάζονται αυτές τις μέρες, μιλάνε στο κινητό, τέλος πάντων ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από το να κοιτάνε το δρόμο. Η ζώνη δε σε σώζει μόνο από τη δική σου απροσεξία, αλλά και από την απροσεξία των άλλων. Όσο γρήγορα ή αργά κι αν πηγαίνεις, όσο προσεκτικός κι αν είσαι, η ζώνη είναι ο μόνος φύλακας άγγελος που θα μπορέσει να κάνει κάτι ουσιαστικό για σένα εκείνη την ‘κακιά στιγμή’. Τα φανάρια, πορτοκαλί ή κόκκινα, τα στοπ, τα φλας και η ταχύτητα είναι αυτονόητα και θέλω να πιστεύω ότι δε χρειάζεται να σου θυμίσω εγώ πόσο πρέπει να τα προσέχεις!
Ας παρκάρουμε τώρα και ας μιλήσουμε για κάτι άλλο. Σε πιάνει κατιτίς φιλανθρωπικό αυτό τον καιρό; Σε επηρεάζουν διάφορες πηγές και νιώθεις ότι θέλεις να κάνεις μια καλή πράξη; Μην πας μακριά. Βάλε λίγο φαγητό σε αλουμινόχαρτο και λίγο νερό σε ένα χάρτινο και τάισε ένα αδέσποτο. Δώσε λίγο φαγητό σε ένα παιδάκι που ζητιανεύει ξυπόλυτο Ή σε έναν άστεγο. Χάρισε ρούχα ή άλλα πράγματα που θα πετούσες σε άτομα που τα χρειάζονται ή σε οργανώσεις που θα βρουν τα άτομα που τα χρειάζονται. Μη δίνεις λεφτά, κάνε κάτι που θα το δεις να πιάνει τόπο και που θα είναι και πολύ πιο εύκολο και οικονομικό για σένα. Σίγουρα θα νιώσεις πολύ καλύτερα να βλέπεις μπροστά σου το αποτέλεσμα της καλής σου πράξης από το να μη ξέρεις ούτε καν αν τα λεφτά σου έφτασαν στον προορισμό τους.
Εκτός από τα καλά σου ρούχα βάλε και την καλή σου καρδιά. Δώσε πρώτα από όλα αγάπη στους κοντινούς σου ανθρώπους, δώστην με πράξεις και όχι με λόγια. Με μικρές πράξεις ανθρώπινου ενδιαφέροντος, όχι με ακριβά δώρα και δραματικές αυτοθυσίες. Σκέψου το ενδεχόμενο να διατηρήσεις αυτή τη στάση και μετά την Πρωτοχρονιά. Σκέψου δηλαδή το ενδεχόμενο να γίνεις λίγο καλύτερος άνθρωπος όχι μόνο για τη διάρκεια των γιορτών, αλλά για όλο το χρόνο. Όχι, δεν λέω ότι τώρα δεν είσαι καλός άνθρωπος, απλά πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, σωστά; Και τι καλύτερη βελτίωση από το να γίνεις πιο αλτρουιστής, να δείχνεις στους κοντινούς σου ανθρώπους λίγο περισσότερο ενδιαφέρον, αγάπη και κατανόηση; Δεν κοστίζει τίποτα, σαν το χαμόγελο ένα πράγμα! Αυτά, δε γράφω άλλα επειδή μάλλον θα τα μπερδέψεις, θα τα ξεχάσεις ή θα σου φανούν πολλά και θα πάει χαμένο το ύφος του ξερόλα που πήρα.