Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Εύπλαστοι άνθρωποι


Υπάρχουν, κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι οι άνθρωποι που μπορείς να τους πείσεις για το οτιδήποτε. Μπορείς να τους πείσεις να αγοράσουν αυτό αντί για εκείνο που ήθελαν, να τους περάσεις εύκολα ιδέες και νοοτροπίες, να τους πείσεις ακόμα και για το ότι σε αγαπούν.
Έχω γνωρίσει κυρίως γυναίκες τέτοιου είδους. Γυναίκες που δεν είναι ερωτευμένες, αλλά για κάποιο λόγο αλλάζουν ριζικά απόψεις, επειδή τις έπεισες. Βάφουν το μαλλί στο χρώμα που σου αρέσει, κι ας το σιχαίνονται. Αλλάζουν γνώμη για ένα θέμα και λένε το ακριβώς αντίθετο, επειδή τα (αντικειμενικά φτωχά) επιχειρήματά σου τις έπεισαν. Παραμελούν φίλους επειδή εσύ τους έδειξες το φως και κατάλαβαν ότι ήταν κακές παρέες και υποκριτές που ήθελαν το κακό τους.
Άνθρωποι που δεν ψάχνουν κάτι αρκετά ώστε να σχηματίσουν δική τους άποψη. Άνθρωποι που όταν έχουν δική τους γνώμη δεν έχουν το σθένος να την υποστηρίξουν. Άνθρωποι που πάντα φοβούνται πως έχουν άδικο και έτσι πείθονται εύκολα γι’ αυτό. Άνθρωποι που αποζητούν τόσο απεγνωσμένα την αποδοχή, που θα καταπατούσαν τις αρχές τους. Άνθρωποι που δεν ξέρουν γιατί κάνουν όσα κάνουν. Σύνηθες χαρακτηριστικό τους το ότι αποφεύγουν τις διαφωνίες (είναι πολύ πιο εύκολο απλά να συμφωνήσουν μαζί σου) και ότι απεχθάνονται τις προσωπικές ερωτήσεις με νόημα επειδή δεν ξέρουν να απαντήσουν.
Φυσικά υπάρχει και το αντίθετό τους. Οι άνθρωποι που πλάθουν τους άλλους γιατί θέλουν να περάσουν τις απόψεις και τις ιδέες τους σε όλο τον κόσμο. Είναι οι άνθρωποι που θα τους αποδείξεις ότι έχουν άδικο με αδιάσειστα στοιχεία, θα το παραδεχτούν, αλλά θα συνεχίσουν να πιστεύουν το δικό τους. Είναι οι άνθρωποι που έχουν μια και μόνο γνώμη για κάποιο θέμα, η οποία συνήθως είναι αυθαίρετη και ημιτελής, αλλά παρ’ όλ’ αυτά δεν την αλλάζουν ποτέ και για κανένα λόγο.
Η χαρά του «πλάστη» είναι να συναντήσει έναν εύπλαστο άνθρωπο. Έχει τη δυνατότητα να μεγαλουργήσει, να του περάσει τη δική του νοοτροπία, να καυχιέται ότι ο άλλος θα κάνει ότι του ζητήσει. Από πάνω περηφανεύεται στο δημιούργημά του ότι τον έκανε άνθρωπο, να έχει προσωπικότητα και άποψη και άλλα παρόμοια χαριτωμένα. Ο πλάστης δεν αγαπά τον εύπλαστο άνθρωπο. Απλά είναι το παιχνίδι του που ποτέ δε τον αμφισβητεί και το εκτιμά γιατί ξέρει πόσο δυσεύρετο είναι. Παίρνει βαθύτατη ικανοποίηση αλλάζοντας τις απόψεις του άλλου και βάζοντάς τον να κάνει πράγματα που ποτέ δεν θα έκανε. Συνεχώς τεστάρει την αφοσίωση του εύπλαστου με όλο και πιο δύσκολες απαιτήσεις.
Όταν τα δύο αυτά είδη ανθρώπου συναντιούνται, έχουμε την απόλυτη ευτυχία. Ο πλάστης παίζει όσο θέλει και νιώθει ότι επιτέλους δικαιώνεται, ο εύπλαστος νιώθει επιτέλους αποδεκτός, είναι πεπεισμένος ότι βρήκε το άλλο του μισό και χαίρεται που τα αισθήματα είναι αμφίδρομα. Ναι, κάνουν πολύ πετυχημένο ζευγάρι αυτοί οι δύο... Αν όμως ο εύπλαστος άνθρωπος μια μέρα ξυπνήσει και συνειδητοποιήσει την αλήθεια;

Δεν υπάρχουν σχόλια: