Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Ένα ταξίδι η ζωή...

Ένα ταξίδι η ζωή μου, μια ατέλειωτη διαδρομή. Μια πορεία με πολλές στάσεις, κάποιες σύντομες και μερικές με μεγαλύτερη διάρκεια. Όμως ο χρόνος δεν έχει σημασία, μπορεί μια σύντομη στάση να είναι πολύ πιο γεμάτη απ΄ότι μια άλλη, μεγαλύτερη. Και σε κάθε στάση, κάποιο άτομο σαν εσένα. Ένα άτομο που θα με κάνει να το διπλοσκεφτώ πριν ξαναφύγω, ένα άτομο που θα προσπαθήσει να με κρατήσει πίσω. Μα εγώ δεν τη μπορώ τη στασιμότητα, δεν αντέχω στη σκέψη να μην μπορώ να φύγω. Μένω για όσο θέλω εγώ, για όσο καιρό το νιώθω. Όταν όμως νιώσω πως πρέπει να φύγω, τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει. Γιατί όταν ο δρόμος μου με περιμένει, με τραβάει σαν μαγνήτης, ακόμα κι αν θελήσω δεν μπορώ να του αντισταθώ. Αυτή είναι η φύση μου, η περιπλάνηση, η μετακίνηση, η αλλαγή. Και ξέρεις κάτι; Όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν συναντήσω, πάντα τα καταφέρνω. Και είναι πολύ μεγάλη αυτή η ικανοποίηση! Μερικές φορές οι δυσκολίες είναι τεράστιες, όμως και πάλι τις νικάω. Γιατί αυτό είναι μέρος του εαυτού μου. Προσπάθησα κάποτε να το σταματήσω, να το απαρνηθώ. Μα απέτυχα, δεν μπόρεσα. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις προσπαθώντας να κρατήσεις μακριά το μισό σου εαυτό. Το μόνο που μπορώ πλέον να κάνω είναι να αποδεχτώ αυτό το κομμάτι μου, η ζωή μου είναι πολύ πιο εύκολη έτσι. Για όλα αυτά λοιπόν, δείξε κατανόηση τώρα που αποφάσισα να φύγω ξανά, μη το κάνεις δύσκολο και για τους δυο μας. Παρ’όλο που δεν μπορείς να το καταλάβεις, απλά δέξου το και στήριξέ με.