Η παρηγοριά μου, η γιατρειά μου, η διέξοδός μου. Μόλις την αντικρίζω, τα πάντα χάνονται. Τίποτα δεν έχει σημασία, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στο μεγαλείο της. Καθώς σκάνε τα κύματα είναι σαν να παίρνουν μαζί τους κάθε μου θλίψη. Η μυρωδιά της αλμύρας σβήνει κάθε μαύρη σκέψη που με βαραίνει.
Την κοιτάζω και βλέπω το άπειρο, μια αγκαλιά παρηγοριάς. Στη θάλασσα νιώθω ελεύθερη, θεραπευμένη, ολοκληρωμένη Με καθηλώνει η ομορφιά της και η δύναμή της. Χάνω τα λόγια μου, παύουν οι σκέψεις μου όταν βρίσκομαι εκεί.
Πώς να περιγράψω αυτό που νιώθω; Είναι κάτι μαγικό, λυτρωτικό, θαυμάσιο. Ο χρόνος παύει να έχει σημασία, κάθε τι ανθρώπινο μένει μακριά. Το μόνο που μπορώ να δω, να ακούσω, να σκεφτώ και να νιώσω είναι η θάλασσα, η επίδρασή της πάνω μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου