Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Πάτα και λίγο pause...

Σε ένα πάρκο, στο κέντρο της πόλης, η εικόνα κλασσική: Τρέχεις, τρέχεις να προλάβεις τί ακριβώς; Τρέχεις να ετοιμαστείς για τη δουλειά το πρωί, τρέχεις όσο είσαι στη δουλειά γιατί ποτέ δε προλαβαίνεις να τα κάνεις όλα, πάντα κάτι στραβώνει, τρέχεις να κάνεις ψώνια, τρέχεις για το σπίτι, τρέχεις για τους λογαριασμούς, τρέχεις για την έξοδο, τρέχεις, τρέχεις τρέχεις... Κάθομαι και σε κοιτάζω, είσαι ανάμεσα σε όλους τους άλλους περαστικούς που τρέχουν σαν εσένα.
Πού τρέχετε να πάτε; Ποιός σας κυνηγάει; Εγώ άφησα τις μισές δουλειές μου να περιμένουν, αφού ούτως ή άλλως δε θα μπορέσω να τις τελειώσω όλες, δε χάθηκε ο κόσμος. Κάθομαι εδώ, χαίρομαι τον ήλιο και μερικές στιγμές χαλάρωσης που θα γεμίσουν τις μπαταρίες μου και θα ανεβάσουν τη διάθεσή μου. Θα διατηρήσουν την πνευματική μου διαύγεια. Ξέρω ότι και για διασκέδαση όταν βγαίνεις, πάλι τρέχεις. Να προλάβεις να είσαι στην ώρα σου, να προλάβεις να γκρινιάξεις για όλα, να προλάβεις να δείξεις ότι τρέχεις περισσότερο από τους άλλους.
Πάτα και λίγο pause! Relax, πώς το λένε; Δε θα χαθεί ο κόσμος αν μείνει μια εκρεμμότητα παραπάνω για αύριο, μην άγχεσαι! Κλέψε μισή ώρα για τον εαυτό σου, να μπορέσεις να χαλαρώσεις και να φέρεις το μυαλό σου στη θέση του. Θα σου χρειαστεί κάποια στιγμή, ξέρεις. Φρόντισε λίγο την ψυχική σου ηρεμία, πριν σε εγκαταλείψει κι αυτή, ξεχνώντας το δρόμο του γυρισμού. Βρε, άκου που σου λέω, δεν είναι τόσο απίθανο να συμβεί! Τι, νομίζεις ότι είναι απ'αυτά που συμβαίνουν μόνο σε άλλους και ποτέ σε εσένα; Γιατί, τι περισσότερο έχεις εσύ για να το αποφύγεις;
Κόψε λίγο ταχύτητα που σου λέω, θα ξυπνήσεις μια μέρα 50 χρονών και θα αναρωτιέσαι πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια και ποιός έζησε τελικά τη ζωή σου, για ποιόν έτρεχες και ποιός χάρηκε όλα αυτά για τα οποία μόχθησες. Κόψε λίγο τη φόρα σου μπας και προλάβεις να χαρείς λίγη απ'τη ζωή σου πριν εξαφανιστεί μαζί με όλα τα υπόλοιπα που προσπερνάς καθώς τρέχεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: