Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Σ'ευχαριστώ που με πλήγωσες

Και με πρόδωσες. Και με τσάκισες. Και με πέταξες έξω από τη ζωή σου. Η απόριψή σου ήταν καθοριστικό γεγονός για μένα. Το αστείο είναι ότι από την αρχή εσύ ήσουν που εισέβαλες σχεδόν με το ζόρι στην ήρεμη ζωή μου με απαίτηση να την ταράξεις. Στην αρχή δε σου έδινα και πολύ σημασία, δε σε έπαιρνα στα σοβαρά. Σε ανεχόμουν επειδή είχες πλάκα. Έβλεπα ότι ψάχνεις απλώς για ένα "σκαλοπατάκι".
Με τον καιρό έμεινες, επέμεινες αρκετά και με έκανες να σου δώσω αρκετή αξία ωστέ να είσαι από τα πιο σημαντικά άτομα στη ζωή μου. Χαιρόμουν που η αρχική μου εντύπωση ,για πρώτη φορά, ήταν λάθος. Και μετά, έπαψες να με χρειάζεσαι. Και έβλεπα την σταδιακή σου απομάκρυνση και δεν είπα τίποτα, σε άφησα να το κάνεις με το δικό σου τρόπο, τόσο ευγενικά σου φέρθηκα!
Αυτό όμως που ποτέ δεν μπόρεσες να καταλάβεις σε εμένα είναι ότι τίποτα δεν είναι ικανό να με πτοήσει! Αντί να μου αφήσει πληγή, παράπονο και πόνο, η συμπεριφορά σου μου άφησε μια αίσθηση ευγνωμοσύνης. Χωρίς την απόριψή σου, δε θα ήμουν αυτή που είμαι τώρα. Δε θα με είχες αφήσει να φύγω, να προχωρήσω, να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Το κενό που άφησες ενίσχυσε δραματικά την πίστη μου στον εαυτό μου, μιας και ποτέ δεν πίστευες σε εμένα και δεν δίσταζες να το δείχνεις.
Ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο γελαστή. Σε ευχαριστώ λοιπόν από τα βάθη της καρδιάς μου που με βοήθησες με τον τρόπο σου να γίνω πιο γελαστή, που μου απέδειξες ξανά ότι είναι πολύ αποτελεσματικό το "να φέρεσαι στους άλλους όπως η βροχή στον τσίγκο".

4 σχόλια:

@ngel είπε...

Μου ξύπνησες αναμνήσεις... ότι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς! Πολύ όμορφο κείμενο που δύσκολα δεν θα αγγίξει κάθε σου αναγνώστη! Συνέχισε έτσι, δυνατά, με όρεξη και πάθος για ότι κάνεις!

Chris είπε...

Σαν να διαβάζω ένα κείμενο που θα είχα γράψει εγώ... Καλή συνέχεια.

DepInLondon είπε...

Ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι να βλέπω ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που λειτουργούν όπως εγώ!

@ngel είπε...

Χρήστο, την ίδια αίσθηση είχα κι εγώ...