Πού είναι οι παιδικές φωνές;

Όταν ήμουν μικρή, παίζαμε κάθε απόγευμα στην γειτονιά. Πηγαίναμε στο πάρκο, ή στην δίπλα γειτονιά, τρέχαμε συνέχεια εδώ κ εκεί. Μας λέγανε οι γονείς να γυρίσουμε λίγο πριν βραδυάσει και εμείς περιμέναμε να γυρίσουμε με το τελευταίο φως της μέρας. Ήταν αυτονόητο ότι θα βγούμε να παίξουμε κάθε μέρα, άσχετα με το κρύο ή τη ζέστη.Τώρα τα πάρκα είναι άδεια, οι κούνιες φιλοξενούν μόνο αδέσποτα ζώα και σπανίως κανένα ζευγαράκι εφήβων. Δεν ακούς παιδικές φωνές, δεν βλέπεις μπάλες στα πάρκα και τις αλάνες, οι γειτονιές είναι έρημες...

Τα παιδιά δεν παίζουν πια, δεν έχουν χρόνο. Σχολάνε από το σχολείο και πρέπει να βιαστούν να ετοιμαστούν για το φροντιστήριο, τις ξένες γλώσσες, τους υπολογιστές. Μετά από όλα αυτά, ίσα που προλαβαίνουν να φάνε και να κάνουν τα μαθήματα του σχολείου πριν κοιμηθούν. Και το Σάββατο αντί να ξεκουραστούν, να κοιμηθούν καμιά ωρίτσα παραπάνω, έχουν υποχρεώσεις από το πρωί. Ό,τι δεν χωράει μέσα στην εβδομάδα μετατίθεται στο Σάββατο. Τα επιπλέον μαθήματα, το ιδιαίτερο, οι επιπλέον εξετάσεις στα φροντιστήρια. Και την Κυριακή πάλι δεν κοιμούνται λίγο παραπάνω γιατί πρέπει να προλάβουν να κάνουν όλα τα μαθήματα για τη Δευτέρα και την Τρίτη και ό,τι προλάβουν για την Τετάρτη. Όχι τίποτα, να μην ξενυχτάνε μεσοβδόμαδα αν δυσκολευτούν σε κάτι.

Ένα 14χρονο παιδί χρειάζεται κανονικό organizer για να μπορεί να ξέρει τί έχει να κάνει κάθε ώρα, κάθε μέρα. Θα τα βλέπαμε να κυκλοφορούν με χαρτοφύλακες και laptop, μόνο που δε χωράει το βιβλίο της Ιστορίας και δε βολεύει, οπότε συνεχίζουν να χρησιμοποιούν σχολικές τσάντες. Ένα 14χρονο παιδί πρέπει να αποφασίσει τί τομέα θέλει να ακολουθήσει στη ζωή του, ώστε να διαλέξει την ανάλογη κατεύθυνση στο λύκειο και να ξεκινήσει την κατάλληλη προετοιμασία στα φροντιστήρια. Ποιός άνθρωπος ξέρει στα 15 του τί επάγγελμα θέλει να κάνει στην υπόλοιπη ζωή του;;; Πρέπει επίσης στα 15 του να έχει 2 πτυχία ξένων γλωσσών και το ECDL Advanced.
Τα παιδιά αυτά ενηλικιώνονται στα 14, για να μην πω νωρίτερα. Είναι τόσο φορτωμένα απο τα 8 τους, που στα 14 είναι ήδη κουρασμένα, χρειάζονται διακοπές, ένα καλό σπα, ένα gap year βρε παιδί μου να συνέλθουν, να ανασυνταχθούν, να κάνουν τον απολογισμό τους και να προγραμματίσουν το μέλλον τους. Τα παιδιά αυτά δεν θα έχουν όμορφες αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια. Ούτε θα έχουν να θυμούνται εφηβικές τρέλες, δεν έχουν χρόνο γι'αυτά. Δε θα γνωρίσουν ποτέ τί σημαίνει ανεμελιά, ξεννοιασιά, τρέλα, παρόρμηση. Γίνονται ρομποτάκια και όλη τους τη ζωή θα τρέχουν σε έναν αγώνα δρόμου, να είναι οι καλύτεροι, οι πιο πετυχημένοι, να φτάσουν ψηλότερα. Και κανείς δεν βλέπει πού είναι το κακό σε όλο αυτο... Γι'αυτό οι ψυχολόγοι και οι ψυχαναλητές θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν...