Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Αποπροσανατολιστική ποικιλία

Βάλε έναν άνθρωπο ο οποίος χρειάζεται ένα προϊόν "Χ" να διαλέξει ανάμεσα σε 3 ή 4 μάρκες αυτού του προϊόντος. Μέσα σε λίγη ώρα θα έχει διαλέξει, θα είναι απόλυτα σίγουρος για την επιλογή του και πραγματικά ικανοποιημένος Αν το προϊόν που διάλεξε ανταπεξέλθει στις προσδοκίες του, όταν χρειαστεί θα ξαναπάρει το ίδιο.
Βάλε τον ίδιο άνθρωπο να διαλέξει ανάμεσα σε 20 μάρκες του ίδιου προϊόντος. Θα περάσει ώρες αναποφάσιστος, θα ζητήσει τη γνώμη κάποιου τρίτου, θα συνεχίσει να το σκέφτεται. Κάποια στιγμή θα αποφασίσει. Αλλά θα συνεχίσει να έχει αμφιβολίες, δε θα είναι ικανοποιημένος από την επιλογή του και θα παραμείνει προβληματισμένος Ακόμα και αν τον ικανοποιήσει το προϊόν, την επόμενη φορά θα πάρει κάποια άλλη μάρκα για να τη δοκιμάσει.
Όσο περισσότερες επιλογές έχουμε, τόσο περισσότερο δυσκολευόμαστε να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Απομακρυνόμαστε από τα αρχικά μας "θέλω" και τα κριτήρια που είχαμε για αυτά και μπερδευόμαστε Δυστυχώς, αυτό εφαρμόζεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Τόσο στα υλικά, όσο και στα άυλα αγαθά. Εκτείνεται από τα ρούχα, το αυτοκίνητο, το κινητό ή το σπίτι μας, μέχρι το επάγγελμα, τους φίλους ή ακόμα και τον ερωτικό μας σύντροφο.
Το τελευταίο είναι και το πιο τρανταχτό παράδειγμα. Πριν από 100 χρόνια οι άνθρωποι γνωρίζονταν και αν πίστευαν ότι το άτομο που είχαν μπροστά τους κάλυπτε τα "θέλω" τους, έκαναν οικογένεια. Σε κάθε είδους αντιξοότητες προσπαθούσαν και οι 2 πραγματικά να βρουν μια λύση. Υπήρχε ουσιαστική αγάπη και προσπάθεια, με αποτέλεσμα να υπάρχει αίσθηση ασφάλειας, πληρότητας, ικανοποίησης και όλα αυτά μαζί συνέθεταν την ευτυχία.
Σήμερα που κανείς δεν κατακρίνεται αν αλλάζει σύντροφο κάθε μήνα ή κάθε εβδομάδα και που είναι τόσο εύκολο να κάνει κάτι τέτοιο, οι άνθρωποι γνωρίζονται, περνούν μερικά όμορφα βράδια μαζί και πηγαίνουν παρακάτω. Δεν κάνουν καν σοβαρές σχέσεις, πόσο μάλλον οικογένεια. Ακόμα όμως και αν κάνουν οικογένεια, στην πρώτη μεγάλη δυσκολία την διαλύουν. Ποιός ο λόγος να καταπιέζονται, να προσπαθούν και να κουράζονται, όταν μπορούν να βρουν κάποιον άλλο/ άλλη με τον οποίο θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα; Τι θα τους δώσει κίνητρο να προσπαθήσουν;
Όμως, καθώς τρέχουν συνεχώς να βρουν κάτι καλύτερο, καθώς πάντα δοκιμάζουν αλλά θέλουν κάτι παραπάνω, δεν αντιλαμβάνονται ότι με αυτό τον τρόπο ποτέ δε θα είναι ικανοποιημένοι, ποτέ δε θα νιώσουν σιγουριά και ασφάλεια, ποτέ δε θα βρουν την ευτυχία. Δεν έχει σημασία αν κάτι τους καλύπτει, ο πειρασμός από τη γνώση ότι κάπου υπάρχει κάτι καλύτερο τους καταδικάζει να ψάχνουν πάντα να το βρουν. Έτσι δεν είναι ποτέ σε θέση να εκτιμήσουν, να αγαπήσουν, να δοθούν και να απολαύσουν αυτό που έχουν.
Όσο πιο ευτυχισμένοι μπορούμε να είμαστε, τόσο πιο δυστυχισμένοι γινόμαστε στην πραγματικότητα

Δεν υπάρχουν σχόλια: