Φοβάμαι το φως που σκίζει το σκοτάδι και αποκαλύπτει ωμά τις ανεπιθύμητες αλήθειες. Ψυχρά και ανελέητα.
Φοβάμαι τον αέρα που δε τον νοιάζει για το τι θα ισοπεδόσει με την μανιώδη ορμή του.Φοβάμαι τα σύννεφα που ξεσπούν απροειδοποίητα και δεν μπορείς να ξέρεις πόσο καταστροφικά θα είναι ή πόσο θα κρατήσει το ξέσπασμά τους.
Φοβάμαι τη σκόνη που συσσωρεύεται ύπουλα χωρίς να γίνεται αντιληπτή. Μέχρι να σχηματίσει ένα στρώμα βρωμιάς που αλλοιώνει κάθε ομορφιά και την κάνει να δείχνει ανάξια, παλιά, ξεθωριασμένη.
Φοβάμαι να ξυπνήσω γιατί ξέρω τι θα αντικρύσω.
Φοβάμαι τις ώρες που δε με πιάνει ύπνος γιατί δεν ξέρω ποιοι δαίμονες θα με επισκεφτούν.
Φοβάμαι να γράψω γιατί δεν ξέρω πόσο βαθειά θα φτάσω.
Φοβάμαι τις λέξεις γιατί ποτέ δεν μπορούν να εκφράσουν ακριβώς αυτό που θέλω.
Φοβάμαι το τώρα γιατί φαντάζει στάσιμο.
Φοβάμαι το μέλλον γιατί θα φέρει επώδυνες αλλαγές.
Φοβάμαι να παραδεχτώ ότι φοβάμαι.
Φοβάμαι επειδή κανένα χέρι δεν θα απλωθεί για να με καθησυχάσει.
Φοβάμαι επειδή και να απλωθεί θα είναι ψεύτικο.
Φοβάμαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου