Σκοτάδι και κρύο. Μοναδικό φως η φλόγα ενός κεριού που τρεμοπαίζει. Δημιουργεί παράξενα σχήματα με τις σκιές και όλο περιμένεις να σβήσει μα αυτή συνεχίζει να καίει και να σε ξαφνιάζει. Το κερί δείχνει να έχει τελειώσει, όμως η φλόγα επιμένει να παλεύει με ό,τι της έχει απομείνει. Είναι στιγμές που σχεδόν χάνεται και νομίζεις πως έσβησε πια, όμως αυτή και πάλι ξαναζωντανεύει και σε αιφνιδιάζει. Σε τυφλώνει καθώς ξεπηδάει ζωηρή από το τίποτα. Σαν την ελπίδα. Εκεί που πίστεψες πως σε έχει εγκαταλείψει οριστικά εμφανίζεται μπροστά σου εκτυφλωτική, απαιτόντας να την προσέξεις. Κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς επειδή δεν υπάρχει άλλη πηγή φωτός, αυτή είναι το μόνο που έχει απομείνει. Στιγμές στιγμές σκέφτεσαι πως θέλεις να σβήσει κι αυτή ολοκληρωτικά για να ησυχάσεις επιτέλους, από την άλλη όμως η παρηγοριά και η ζεστασιά που σου προσφέρει είναι τόσο ευπρόσδεκτες, τις νιώθεις αναγκαίες. Και όλο αυτό κάνει την αίσθηση του χρόνου ασαφή, δεν μπορείς να υπολογίσεις πόσο κρατάει αυτός ο αγώνας του κεριού να μείνει κοντά σου μέχρι το τέλος, μέχρι να βγει το πρώτο φως της μέρας και να μη το χρειάζεσαι πια. Είναι συγκινητική η προσπάθεια του, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ακριβώς όπως και η επιμονή της ελπίδας να σε συντροφεύει ακόμα κι αν τη διώχνεις. Μέχρι να βρεθεί κάτι για να τη δικαιώσει, κάτι που να κάνει την παρουσία της περιττή. Μη φοβάσαι όμως, σύντομα ξημερώνει, το κερί θα σβήσει με το πρώτο φως της μέρας. Κοίτα, η φλόγα έγινε και πάλι αδύναμη, αυτή τη φορά θα σβήσει σίγουρα. Για δες πέρα στον ορίζοντα αυτό το μοναδικό φως που παίρνει ο ουρανός πριν την ανατολή...
Photo by tonne124
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου