Damage Fatale

Soundtrack; Zbigniew Preisner - Damage fatale

Sometimes, hoping, dreaming, trying, finding a reason to keep going, is just too hard

There are no more tears to spear, yet tears are all I have left

One would think despair can’t get any worst, but there’s always one more step down to go

I thought I had reached the bottom, I was wrong

I thought I had lost it all, but there was more

Funny, it hurts more when you lose something you didn’t know you had

It’s because you realize what you had, after you have already lost it

No more sunrises for me, no more rainbows after the storm

All is gone now, now I am left empty again, now I know it’s better to stay this way

This way, nothing can harm you; you have nothing that someone could take away from you

When you’re empty, you have no expectations, therefore there are no disappointments

I don’t want to feel joy again, not if I’m going to be slapped in the face right after

No more dreams for me please, I have had enough!

I have followed them and they led me to the darkest corners of my soul

I gave everything to life and I got back only pain

My demons will never leave me and I have no more strength to fight them

My angels have abandoned me long ago, I call for them and they do not listen

They say you cannot appreciate life fully if you have not felt pain

In that case, I can appreciate life ultimately!

Absolute absence of light in my mind, in my soul, in my thoughts and my heart

Total failure of myself, all responsibility is mine

It’s so hard to get away from myself

So hard to tolerate me, so appalling to see what I’ve done to me

I always feared what I could let happen to me

Now I can see why

I must go on, ruined and alone in the misty future

I no longer anticipate for fairies and elves, the castle has been burned down to the bottom

All there is left are the cold, hard stones, awaiting for the winds and the rains to turn them into dust

I have to take it, I cannot break down the walls, time shall do it for me

It’s going to be painful and slow, but see no other way

Unfortunately, nothing was strong enough to eliminate my existence

Some admire this strength of me, but they cannot understand

Being strong means taking every hit with pride and patience

I wish to let others see me breaking down, falling apart

But I cannot, it is against my nature, I am unable to overcome my restricts

So I have to accept this new situation, adjust to it and just go through it

I believe I can manage it, after all, it’s all I can do

Life keeps on and the only thing to do is let it pass by me

I never want to feel it’s touch again

It’s just too painful for me, too much to handle

Photo by nextDoorArtist

Δες τον κόσμο διαφορετικά

Σκέψου για λίγο όλα τα πράγματα που θεωρείς δεδομένα σε αυτό τον κόσμο. Τα πιο απλά, καθημερινά πράγματα. Είναι όλα πολύ απλά και συνηθισμένα γύρω σου, σωστά; Ο ήλιος, τα φυτά, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, οι υπολογιστές, τα τηλέφωνα, όλα. Όταν βρέχει, δεν απορείς, ξέρεις πώς εξηγείται αυτό το φυσικό φαινόμενο. Το ίδιο και όταν αστράφτει και βροντά, το ίδιο κι όταν βλέπεις μια έκλειψη ηλίου, αν και αυτό το τελευταίο δε το βλέπεις και πολύ συχνά.

Προσπάθησε τώρα να τα δεις όλα αυτά με τα μάτια ενός μωρού, ενός βρέφους. Το βρέφος δεν ξέρει γιατί αστράφτει, φοβάται τις βροντές, θαυμάζει το πώς βγάζεις φωτιά από εκείνο το μικρό πραγματάκι (αναπτήρα το λένε οι μεγάλοι), το πώς βγάζεις φως από το πουθενά με το φακό, το πώς κάνεις το αυτοκίνητο να κινείται. Επίσης το μωρό δεν μπορεί να συλλάβει με το μυαλό του πώς γίνεται να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι μέσα σε μια οθόνη, δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το τηλέφωνο και ας μην αρχίσουμε καν με το πόσο περίεργα του φαίνονται τα διάφορα ζώα, ακόμα και τα πιο συνηθισμένα όπως οι σκύλοι, οι γάτες και τα πουλιά.

Το βρέφος είναι πολύ πιο χαρούμενο από εσένα, συνεχώς βλέπει θαύματα, συνεχώς εκπλήσσεται και μαθαίνει νέα πράγματα. Για αυτό, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο και δεδομένο. Ας πούμε λοιπόν ότι το βρέφος βλέπει κάποιον να πετάει, να ίπταται χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια. Θα το θεωρήσει εξ’ ίσου θαυμαστό και περίεργο με όλα τα υπόλοιπα. Αν το δεις όμως εσύ, μάλλον θα πάθεις παράκρουση. Γιατί; Γιατί καθώς μεγάλωνες μάθαινες και συνήθιζες. Κάποια πράγματα τα έμαθες από τους γονείς σου, κάποια άλλα στο σχολείο και κάποια άλλα απλώς συμβαίνουν πάντα με τον ίδιο τρόπο, οπότε τα θεωρείς δεδομένα. Έμαθες λοιπόν ότι κάποια πράγματα γίνονται πάντα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ενώ κάποια άλλα είναι αδύνατο να συμβούν, όπως το να ίπταται έτσι απλά ένας άνθρωπος.

Το ότι ξέρεις πώς δημιουργείται το ουράνιο τόξο, όμως, δεν μειώνει την ομορφιά του. Το ότι ξέρεις τι είναι τα αστέρια, δεν τα κάνει λιγότερο εκπληκτικά όταν έχει ξαστεριά. Το ότι ξέρεις πώς γεννιέται ένας άνθρωπος, δεν κάνει το θαύμα της δημιουργίας μιας νέας ζωής να χάσει τίποτα από την αξία του. Οπότε, το ότι μπορείς να εξηγήσεις όλα αυτά που ένα βρέφος θεωρεί θαύματα, δε σημαίνει ότι δεν είναι αξιοθαύμαστα Σημαίνει απλώς ότι εσύ τα βλέπεις διαφορετικά. Το βρέφος όμως είναι πιο ευτυχισμένο επειδή βλέπει τον κόσμο με τον δικό του τρόπο. Και μόνο γι΄αυτό, αξίζει μια προσπάθεια να δεις τον κόσμο κι εσύ όπως αυτό.

Photo by tsbaou, model; antonella

Μια επίσκεψη στα επείγοντα περιστατικά είναι εμπειρία

Πρόσφατα χρειάστηκε να πάω μια φίλη στο νοσοκομείο, στα επείγοντα περιστατικά. Τελικά ευτυχώς η κοπέλα τη γλίτωσε, αλλά δεν μπορώ να μην περιγράψω όσα είδα εκείνο το βράδυ!
Αρχίζω με την πρώτη έκπληξη: Μπαίνεις μέσα και βλέπεις ένα χαρτί που σε ενημερώνει ότι πριν πάρεις νούμερο πρέπει να συμβουλευτείς τη "Διαλογή" (για να σου πουν τι γιατρό πρέπει να δεις). Μόνο που σε εκείνο το γραφείο δεν ήταν κανείς! Παίρνουμε νουμεράκι λοιπόν για παθολόγο. Ναι, ναι, παίρνουμε νούμερο προτεραιότητας, λες και είμαστε σε τράπεζα ή σε δημόσια υπηρεσία!
80 νούμερα προηγούνταν από μας και κάναμε αγώνα να πείσουμε την κοπέλα να περιμένει! Στην πορεία διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχει καρδιολόγος, είναι βράδυ και στο τμήμα επειγόντων δεν υπάρχει καρδιολόγος! Επίσης διαπιστώσαμε ότι αν έχεις γνωστό, ελληνιστί "μέσον", έχεις και προτεραιότητα Η καθαρίστρια έμπασε μια φίλη της, μια νοσοκόμα τη γειτόνισά της κ.ο.κ.
Επίσης διαπιστώσαμε ότι τα φορεία που φέρνουν τα ασθενοφόρα περνάμε ανάμεσα από αυτούς που περιμένουν σαν να μη τρέχει τίποτα. Το ότι αυτοί οι ασθενείς έχουν προτεραιότητα μου φαίνεται λογικό, αλλά το ότι περνάνε άτομα που βρίσκονται σε άθλια κατάσταση μέσα από τον κόσμο... όχι και τόσο λογικό! Έχεις για παράδειγμα το στομάχι σου και περνάει μπροστά σου με το φορείο θύμα τροχαίου... Πρέπει να το αντέξεις; Αναγκάζεσαι!
Ακόμη, ανάμεσα σε όσους περίμεναν υπήρχε μια γυναίκα με το 8άχρονο κοριτσάκι της. Οι νοσοκόμες την παρακαλούσαν και την πίεζαν να βάλει το παιδί να φορέσει μάσκα για να το προφυλάξει, αλλά εκείνη τίποτα. Ούτε όταν πέρασαν ένα φορείο με ένα νεαρό σε πολύ αποκρουστική κατάσταση συγκινήθηκε η εν λόγω γυναίκα να τραβήξει στην άκρη το παιδί της, το άφησε να βλέπει!
Οι ώρες περνάνε, οι γιατροί δεν αφήνουν κανέναν να μπει γιατί λένε δεν έχουν κρεβάτια... Με τα πολλά αντιλαμβάνομαι το εξής: Όποιος μπαίνει εκεί, αν δεν είναι σε θέση να βγει έξω και να περιμένει, τον κρατάνε μέσα στο ιατρείο μέχρι να βγουν οι εξετάσεις του και να γίνει εισαγωγή. Μετά, συνεχίζουν να τον κρατάνε εκεί μέχρι να βρεθεί τραυματιοφορέας να τον πάει στο δωμάτιο... Το ιατρείο μέσα έχει 4 κρεβάτια όλα κι όλα!
Αν όμως είσαι σε θέση να βγεις, κάθεσαι και περιμένεις έξω να βγουν οι εξετάσεις σου. Οι οποίες εξετάσεις βγαίνουν μετά από 2 ώρες παρακαλώ! Αλλά υπάρχει το εξής κόλλημα: αν για οποιοδήποτε λόγο δεν έχεις μαζί σου βιβλιάριο, δεν στέλνουν το αίμα στο εργαστήριο. Δηλαδή αν ήσουν έξω πχ και λιποθύμισες, ή έπαθες καρδιακό, έπρεπε να βρεις τρόπο να πας σπίτι να πάρεις το βιβλιάριο!
Το χαρτί με τα αποτελέσματα των εξετάσεων πηγαίνει στο γραφείο της διαλογής. Αλλά όπως είπαμε, δεν υπήρχε υπάλληλος εκεί. Οπότε, αφήνουν τα χαρτιά πάνω στον πάγκο και τα παίρνεις μόνος σου. Και μέχρι να βρεις το δικό σου, ελέγχεις και ποιος άλλος πέρασε απόψε από τα επείγοντα. Ιατρικό απόρρητο σου λέει μετά... Αφού ο καλός γιατρούλης δει τα αποτελέσματα και σου πει τη διάγνωση, περνάς και για μια σφραγίδα από τη γραμματεία, όπου 2 κυριούλες κάθονται και πετάνε αετό. Γιατί δεν βάλανε τη μια από αυτές στη "Διαλογή"; Ποταπές απορίες...
Όλο αυτό μας πήρε 4μιση ώρες, αλλά εν τω μεταξύ μάθαμε και κάτι: Έχουν σημειωθεί 3 περιστατικά στα οποία κάποιος έριξε μια ουσία στο ποτό κάποιου, ο οποίος κόντεψε να πέσει σε κώμα. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο δεν έχει ανακοινωθεί σε κανένα μέσο ενημέρωσης, παρ' όλο που πρόκειται για ουσία άγνωστη ως τώρα.
Τώρα που ξανασκέφτομαι την όλη ιστορία, συνειδητοποιώ ότι τα ελληνικά νοσοκομεία έχουν πολύ έξυπνη τακτική. Αν δεν είσαι αρκετά άρρωστος, δεν κάθεσαι να περιμένεις δυόμιση ώρες, οπότε όσοι αντέχουν την αναμονή, είναι αυτοί που πραγματικά έχουν ανάγκη από γιατρό! Είναι σαν να λέμε το πρώτο τεστ, για να μην τους ενοχλούμε με μικροπράγματα. Μόνο σοβαρά περιστατικά! Επίσης, μετά από τόση αναμονή, είσαι τόσο ευγνώμον που επιτέλους έρχεται η σειρά σου, που δε τολμάς να παραπονεθείς ή να κράξεις οποιονδήποτε και για οτιδήποτε!

Μη μου μιλάς για έρωτα

Γιατί ο έρωτας φέρνει χαρά, μα έχεις καιρό να χαμογελάσεις

Ο έρωτας κάνει την καρδιά ανάλαφρη, μα βλέπω τη δική σου να σφίγγεται

Ο έρωτας χαρίζει όνειρα κι ελπίδες, μα εσύ βυθίζεσαι στο σκοτάδι

Ο έρωτας σε κάνει να πετάς, μα εσύ χάνεσαι στην άβυσσο

Αυτό που υμνείς τόσο παθιασμένα, σε γονατίζει κάθε στιγμή

Μου μιλάς για το θαύμα του έρωτα, τη στιγμή που τα δάκρυά σου είναι ακόμα νωπά;

Μου λες πως είναι έρωτας αυτό, που σε κατατρώει και σε καίει και σε γονατίζει;

Αν είναι έρωτας αυτό, δεν θέλω να τον ζήσω, χαίρομαι που δεν έχω ερωτευτεί ποτέ και, ειλικρινά, δε βιάζομαι να ερωτευτώ. Είμαι πολύ εγωίστρια για να ερωτευτώ, έχω πολύ ψηλά την αξιοπρέπειά μου και την ψυχική μου ηρεμία για να την αφήσω έρμαιο στο σαδισμό μιας τέτοιας παραφροσύνης

Κάτσε στη γωνιά σου, με τα σπασμένα φτερά σου, να θρηνείς αυτό που έχασες κι ας μην το είχες ποτέ. Εγώ και πάλι θα’μαι πλάι σου να σε παρηγορήσω όταν με χρειαστείς. Μα μη μου μιλάς για έρωτα, γιατί δεν ξέρεις τι σημαίνει. Εγώ ξέρω κι ας μην το έχω νιώσει. Αυτό που εσύ ονομάζεις με τόση αφέλεια έρωτα, εγώ το λέω ψύχωση, προσκόλληση, εξάρτηση από μια ψευδαίσθηση. Προτιμάς να διατηρείς ένα δράμα στη ζωή σου, παρά να ζήσεις ελεύθερη. Φοβάσαι ότι χωρίς αυτό, η ζωή σου θα’ναι κενή, φοβάσαι ότι αν τελειώσει το δράμα σου δε θα ανέβει άλλο έργο στο θέατρο της καρδιάς σου. Έχω όμως νέα για σένα: Η ζωή συνεχίζεται μετά από κάθε δράμα, μετά από κάθε βροχή βγαίνει κι ένα ουράνιο τόξο, τα πάντα είναι πιο όμορφα όταν μπορείς να χαμογελάς!

Για μένα έρωτας είναι να θες να ζήσεις, να ξεζουμίζεις την αξία κάθε στιγμής, να βλέπεις την ομορφιά παντού γύρω σου. Να μη βλέπεις ένα δρόμο γεμάτο εμπόδια, αλλά μια ενδιαφέρουσα διαδρομή. Να μη σε νοιάζει ο προορισμός, μόνο να χαίρεσαι την πορεία. Να μη προσπαθείς να έχεις κάποιον δικό σου, απλά να χαίρεσαι που υπάρχει και να ευφραίνεσαι με τις χαρές του. Ο αληθινός έρωτας έχει πάντα ανταπόκριση, είναι το αποτέλεσμα της ένωσης των ψυχών, αγνοεί κάθε ανθρώπινο εμπόδιο και κάθε αντίσταση, είναι πολύ ανώτερος από όλα αυτά. Είναι αυτό που υπάρχει ανάμεσα σε 2 ανθρώπους, όχι μόνο από τον ένα προς τον άλλο. Είναι σαν μεταφυσικό φαινόμενο, θα σου συμβεί και θα σε οδηγήσει χωρίς να σε ρωτήσει, μα θα σε ανταμείψει με την ομορφιά του, θα αγγίξει τα βάθη της ψυχής σου φέρνοντάς της ευτυχισμένες συγκινήσεις κι όχι πόνο.

Photo by netxDoorArtist

Θεσσαλονίκη: Η πόλη που αγάπησα

".... Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες."

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

Κι όμως... Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις νέα αρχή, να αφήσεις πίσω τις στάχτες του παρελθόντος και να ξεκινήσεις από την αρχή. Σου προσφέρει μια λευκή σελίδα για να ξαναξεκινήσεις τη ζωή σου. Σε βοηθά να ξεχάσεις, αλλά αν θέλεις σε αφήνει να πάρεις μαζί και τα παλιά. Αφήνει την επιλογή σε εσένα, είναι σαν να ξέρει τι χρειάζεσαι και σου το προσφέρει πρόθυμα. Η ζωή στη Σαλονίκη είναι αβίαστη, όλα έρχονται τόσο φυσικά και απλά, οι χαρές και οι λύπες. Η πόλη σε αγκαλιάζει και σε γεμίζει ζεστασιά, παρηγοριά. Είναι η μόνη πόλη που έχει τόσα πολλά μέρη όπου μπορεί να βρει καταφύγιο μια ρημαγμένη ψυχή. Έχει τις παραλίες, τα υψώματα, τους λόφους, τα στενά σοκάκια, τα πάρκα, ό,τι κι αν χρειάζεσαι! Είτε θέλεις να απομονωθείς, είτε να κάτσεις να χαζεύεις την κίνηση, είναι εξ' ίσου εύκολο. Απλό. Κανείς δεν θα σε κοιτάξει παράξενα αν κυκλοφορείς μόνος, αν κάθεσαι σ' ένα παγκάκι απολαμβάνοντας τη θάλασσα, τον ήλιο, την αύρα του Θερμαϊκού.
Θα μου πεις... Αφού είναι έτσι, γιατί έφυγα; Ε, όπως κάθε είδους "σχέση", έτσι κι εγώ με την πόλη χρειαζόμασταν ένα διάστημα χωρισμού. Φτάσαμε στο όριό μας. Ξέρω ότι πουθενά δε θα νιώσω όπως εκεί, με την ίδια σιγουριά που ξέρω ότι όταν ξαναγυρίσω εκεί, θα είναι για πάντα. Ακόμα δε μου λείπει, την έχω πάντα στην καρδιά μου. Μου λείπουν φυσικά κάποια στοιχεία και συνήθειές της, αλλά ακόμα δε μου'χει λείψει σαν πόλη. Δε φοβάμαι να το πω, ξέρω ότι η πόλη με καταλαβαίνει. Γιατί μιλάω έτσι για μια πόλη, ακούω να αναρωτιέσαι. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι μια απλή πόλη, αν ζήσεις λίγο εκεί, τη νιώθεις σαν δικό σου άνθρωπο!


Photo by nextDoorArtist

Η μόδα της αυτοβελτίωσης

Τα τελευταία χρόνια διαδίδεται όλο και περισσότερο στη χώρα μας η μόδα της αυτοβελτίωσης και της εσωτερικής αναζήτησης. Βιβλία που υπόσχονται να μας αποκαλύψουν το μυστικό της ζωής/ ευτυχίας/ επιτυχίας/ του έρωτα κλπ. Πολλές και διάφορες φόρμουλες για να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο. Πολλοί είναι αυτοί που αρχικά ενθουσιάζονται και περιμένουν να βρουν μαγικά κλειδιά που θα λύσουν όλα τους τα προβλήματα. Όταν όμως συνειδητοποιούν ότι τέτοιες αλλαγές δεν γίνονται απ' τη μια στιγμή στην άλλη και χωρίς κόπο, απογοητεύονται Παρατάνε τα βιβλία αυτά και ισχυρίζονται ότι είναι ουτοπικά ή ότι είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν.
Εμπειρικά αυτό που έχω δει είναι ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς που διαβάζουν αυτά τα βιβλία το κάνουν από περιέργεια ή απλά για να ακολουθούν τις εξελίξεις. Μην τύχει και προκύψει το θέμα σε κάποια συζήτηση και βρεθούν απροετοίμαστοι Δεν δίνουν καμία βαρύτητα στο περιεχόμενο το βιβλίου, δεν καταλαβαίνουν καν το πραγματικό του νόημα. Γιατί κάθεσαι και τα διαβάζεις, αφού δεν έχεις σκοπό έστω και να προσπαθήσεις να εφαρμόσεις όσα λένε; Γιατί είσαι τόσο σίγουρος ότι εσύ δεν είσαι ικανός για μια τέτοια αλλαγή; Αφού λες και ξαναλές ότι χρειάζεσαι μια ριζική αλλαγή, αφού με ζηλεύεις για τον τρόπο που βλέπω εγώ τα πράγματα, γιατί δεν κάνεις μια προσπάθεια να δεις τη ζωή μέσα από τα δικά μου μάτια;
Το θέμα δεν είναι να εφαρμόσεις κατά γράμμα τις μεθόδους που περιγράφει ο εκάστοτε συγγραφέας, αυτό είναι πρακτικά αδύνατο. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που δεν έχει καμία σχέση με τη χώρα σου, δεν ξέρει τίποτα για τη νοοτροπία, τον τρόπο ζωής και τα προβλήματα σε αυτή τη χώρα, να σου πει πώς θα αλλάξεις τη ζωή σου. Δεν δύναται η ίδια ακριβώς μέθοδος να είναι εξ' ίσου εφαρμόσιμη και αποτελεσματική για όλους. Η ουσία είναι να καταλάβεις τι θέλει να σου πει ο συγγραφέας, να τολμήσεις να ψυχολογήσεις τον εαυτό σου για να προσδιορίσεις το πρόβλημα και μετά να βρεις την κατάλληλη αντιμετώπιση Να αλλάξεις τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και τη ζωή, να δεις τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά.
Στόχος κάθε ανάλογου βιβλίου είναι να βρει ο αναγνώστης τη δική του προσωπική φιλοσοφία, μια νέα στάση ζωής που θα φέρει αυτογνωσία, γαλήνη και ουσιαστική βελτίωση. Οι μέθοδοι είναι παρόμοιες κατά βάση, το θέμα είναι να προσαρμόσεις αυτά που προτείνουν οι συγγραφείς στη δική σου ζωή. Ένας άνθρωπος που πραγματικά κατανοεί ότι χρειάζεται μια ριζική αλλαγή στη ζωή του, θα βρει την αυτογνωσία και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να τα καταφέρει. Οι υπόλοιποι, απλά ακολουθούν τη νέα μόδα...

Μια ευγενική ψυχή

Στην γειτονιά μου έχει πολλά αδέσποτα σκυλάκια. Όταν βγάζω το σκύλο μου βόλτα μερικά απ'αυτά έρχονται και παίζουν με τον δικό μου. Τα περισσότερα με ξέρουν πλέον και μάλιστα ακόμα και όταν με συναντούν μόνη με συνοδεύουν μέχρι το σπίτι ή το αυτοκίνητο. Υπήρχε ένα μικροκαμωμένο σκυλάκι με πανέξυπνη φατσούλα και το εξής χαρακτηριστικό: Τρελαινόταν για χάδια! Του έβαζα φαγητό και νερό, αλλά και πάλι αυτό ήθελε περισσότερο τα χάδια από οτιδήποτε άλλο!
Κάποια στιγμή έπαψα να το βλέπω και ο καιρός περνούσε. Το είδα τυχαία με το αυτοκίνητο κάποια στιγμή στην άλλη άκρη της πόλης. Δεν ξέρω πώς βρέθηκε εκεί, αλλά χάρηκα πολύ που είναι ζωντανό και δεν είχε την δυστυχή κατάληξη που είχε κάποιο άλλο πριν λίγο καιρό. Προχθές λοιπόν βρέθηκα στο κέντρο. Μόλις πάρκαρα το αυτοκίνητο βλέπω αυτό το σκυλάκι να έρχεται προς το μέρος μου κατενθουσιασμένο! Αναγνώρισε το αυτοκίνητό μου και ήρθε να με χαιρετήσει! Έβαζε τα ποδαράκια του πάνω στο καπό, ερχόταν από το πλάι και στηριζόταν στην πόρτα για να το δω από το παράθυρο! Μου έκανε τις ίδιες χαρές που κάνει ο δικός μου σκύλος κάθε φορά που επιστρέφω στο σπίτι!
Άνοιξα λοιπόν την πόρτα, το χάιδεψα, του μίλησα, τρελάθηκε το μικρό απ'τη χαρά του! Του έκανα χώρο για να μπει στο αυτοκίνητο να το ξαναπάρω στην γειτονιά μου, μιας και εκεί υπάρχουν κι άλλοι εκτός από εμένα που του έδιναν φαγητό και νερό. Το σκυλάκι κατάλαβε, αλλά δεν ήθελε να έρθει. Έκατσε δίπλα μου και με κοιτούσε. Δεν ήθελε φαγητό, όταν πεινούσε μου έκανε διαφορετικά ναζάκια. Το μόνο που ήθελε το σκυλάκι ήταν να με χαιρετήσει και να το χαιδέψω λίγο. Τόσο απλά. Έκατσε δίπλα μου μέχρι που ξαναμπήκα στο αυτοκίνητο και έφυγα. Είδα από τον καθρέφτη ότι μετά ξεκίνησε να πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Είδα επίσης ότι κοίταξε πίσω του, κοίταξε εμένα καθώς έφευγα.
Πες μου εσύ τώρα, ποιος άνθρωπος χαίρεται τόσο πολύ που σε πετυχαίνει τυχαία στο δρόμο; Ποιος άνθρωπος είναι τόσο τρυφερός και εγκάρδιος; Ποιος εκφράζει τόσο όμορφα, μοναδικά, γλυκά και αυθόρμητα τη συμπάθειά του; Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που μου χάρισε μια όμορφη αίσθηση για τις επόμενες μέρες. Στα ζώα η αγάπη και η καλοσύνη έχει πάντα αντίκρυσμα.

Ζώα Vs Άνθρωπος 1-0

Τα ζώα σκοτώνουν για ένα και μόνο λόγο: την επιβίωση. Είτε για να τραφούν, είτε για να αμυνθούν. Ο άνθρωπος σκοτώνει για πολλούς λόγους, εκτός από την επιβίωση. Σκοτώνει λόγω μίσους, κακίας, αλαζονείας, απερισκεψίας, για το χρήμα, ακόμα και για διασκέδαση!
Τα ζώα επεκτείνουν την περιοχή τους μόνο όταν στην περιοχή που έχουν ήδη δεν επαρκεί η τροφή. Ο άνθρωπος το κάνει από απληστία.
Στη φύση μπορούν να συνυπάρχουν πολλά είδη ζώων μαζί στην ίδια περιοχή. Ο άνθρωπος προσπαθεί να εκδιώξει, να αφανίσει ή έστω να κυριαρχήσει στα άλλα ζώα, ενώ υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να συνυπάρξουν ούτε καν με άλλους ανθρώπους.
Τα ζώα υπερασπίζονται με τη ζωή τους την οικογένειά τους και την αγέλη τους. Ο άνθρωπος συνωμοτεί εις βάρος της κοινότητας όπου ανήκει και είναι ικανός να σκοτώσει ο ίδιος την οικογένειά του.
Τα ζώα μπορούν να προσαρμοστούν σε διαφορετικό περιβάλλον αν χρειαστεί. Ο άνθρωπος προσπαθεί να προσαρμόσει το περιβάλλον στα μέτρα του, με αποτέλεσμα να το καταστρέφει.
Τα ζώα παίρνουν από τη φύση μόνο όσα είναι απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Ο άνθρωπος την αφανίζει αλόγιστα.
Τα ζώα αποδέχονται αυτό που είναι. Ο άνθρωπος πάντα προσπαθεί να γίνει κάτι άλλο.
Τα ζώα ζουν σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Ο άνθρωπος προσπαθεί μονίμως να τους υπερβεί.
Τα ζώα είναι αξιοθαύμαστα Ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι αξιοθαύμαστος, αλλά συνήθως είναι αξιοθρήνητος
Τα ζώα χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για την επιβίωσή τους και για το καλό της αγέλης τους. Ο άνθρωπος τις χρησιμοποιεί για να βλάψει τα ζώα, άλλους ανθρώπους και εν τέλει τη φύση.
Τα ζώα αποτελούν μέρος της αρμονίας της φύσης. Ο άνθρωπος αποτελεί εχθρό της.
Μετά από όλα αυτά, πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να θεωρούμαστε το πιο έξυπνο και εξελιγμένο είδος του πλανήτη; Δεν κυριαρχούμε επειδή είμαστε οι πιο δυνατοί ή οι πιο έξυπνοι, αλλά επειδή είμαστε οι πιο αδίστακτοι.

Θυμάμαι...

Πρόσφατα έτυχε να σκεφτώ πού ήμουν και τι έκανα πριν από ένα χρόνο ακριβώς. Ήμουν στην άλλη άκρη της χώρας, με εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους και ζούσα μια μικρή ανάπαυλα εν μέσω μιας δύσκολης περιόδου που κράτησε πολύ. Ένιωθα πλήρης, είχα σχεδόν όλα όσα ήθελα από τη ζωή και τα χαιρόμουν στο έπακρο.
Καθώς σκεφτόμουν, ο νους μου πήγε λίγο πιο πίσω, 5 χρόνια πριν, όταν έκανα άλλη μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου. Μετά, ακόμη 2 χρόνια πίσω, όταν ζούσα μέσα σε μια τρέλα που δεν ήταν πάντα ευχάριστη. Τέλος, κατέληξα στην αρχή του 2002, στα πρόθυρα μεγάλων αλλαγών και εξελίξεων στη ζωή μου.
Θυμήθηκα τα όνειρα και τους στόχους που είχα, θυμήθηκα το τι σκεφτόμουν όταν προσπαθούσα να με δω σε 10 χρόνια. Μου απομένουν βέβαια ακόμη 2 χρόνια για τον απολογισμό, αλλά οι ενδείξεις είναι πολύ καλές. Έχω ήδη πραγματοποιήσει το μεγαλύτερό μου όνειρο, τον πιο σημαντικό στόχο. Και όχι μόνο αυτό, έχω καταφέρει πολλά άλλα πράγματα από όσα ήθελα. Μόνο ένα πράγμα δεν έχω πραγματοποιήσει ακόμα, αλλά πιστεύω ότι τα 2 χρόνια που μου απομένουν είναι αρκετά για να το πετύχω.
Θα πρέπει βέβαια να σημειώσω ότι ο απολογισμός μου είναι τόσο θετικός επειδή ποτέ δεν ζητούσα πολλά ή ανέφικτα πράγματα. Όσο περισσότερα ζητάς, τόσο πιο ανικανοποίητος θα μείνεις, αυτό είναι γεγονός. Όμως δεν ήταν αυτός ο λόγος που ζητούσα - κι ακόμα ζητάω - λίγα από τη ζωή. Ο λόγος είναι ότι ξεχωρίζω τι είναι σημαντικό για μένα και αφήνω τα υπόλοιπα να έρθουν όπως τα φέρει η ζωή, εγώ πάλι τα εκτιμάω.
Θυμάμαι λοιπόν πώς ήμουν πριν 8 χρόνια και με χαρά διαπιστώνω το εξής: έχω κάνει έναν ολόκληρο κύκλο και έχω επιστρέψει την ψυχολογία που είχα τότε, πριν 8 χρόνια. Με περισσότερες εμπειρίες, φυσικά, αλλά έχω και πάλι το ίδιο πνεύμα, το ίδιο σκεπτικό.
Και (ω,τι σύμπτωση!) μόλις 2 μέρες μετά από όλες αυτές τις σκέψεις, κάποιος ανεβάζει στο facebook μια σχολική φωτογραφία από εκείνη τη χρονιά. Πρόσωπα αγνώριστα, τόσα πολλά άτομα που έχω χρόνια να δω ή να σκεφτώ, τόσο διαφορετικοί όλοι μας! Τόσες πολλές σκέψεις, τόσες θολές αναμνήσεις κι όμως, η ουσία παραμένει ίδια.