Πάντα πίστευα ότι η ζωή του καθενός είναι σαν μια διαδρομή. Όχι προκαθορισμένη, αλλά με πολλές διασταυρώσεις, ανηφόρες, κατηφόρες και όλα τα συναφή Επειδή όμως συχνά βρισκόμαστε σε κατατόπια που μας είναι άγνωστα, μπορεί να μπερδευτούμε, μέχρι και να χαθούμε. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι αυτό τον καιρό νιώθω πως έχω χαθεί. Δεν έχω χαθεί όμως.
Έχω βρεθεί σε μια μεγάλη διασταύρωση. Ξέρω πού βρίσκομαι και πού θέλω να πάω. Εγώ θέλω να πάω ευθεία να ανέβω μια ανηφόρα, αλλά ο δρόμος είναι κλειστός επειδή γίνονται έργα. Αν πάω δεξιά θα κάνω ένα μεγάλο κύκλο και θα επιστρέψω στο σημείο που είμαι τώρα. Αριστερά δεν μπορώ να πάω επειδή είναι μονόδρομος κι εκτός αυτού θα βρεθώ σε μια περιοχή την οποία απεχθάνομαι και από την οποία δεν υπάρχει δρόμος για να φτάσω εκεί που θέλω. Η όπισθεν ή η αναστροφή αποκλείονται Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου;
Θα ήθελα πολύ να είχα ένα GPS για τη ζωή για να μη βρίσκομαι σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά με πληροφόρησαν ότι είναι ακόμα υπό κατασκευή το συγκεκριμένο gadget. Επειδή λοιπόν δεν έχω τη δυνατότητα να καλέσω ελικόπτερο να με μαζέψει, ούτε και την υπομονή να κάτσω να περιμένω, αποφάσισα να σηκώσω τα μανίκια μου και να βοηθήσω τους εργάτες για να ανοίξει μια ώρα νωρίτερα ο δρόμος και να μπορέσω να συνεχίσω την πορεία μου όπως εγώ θέλω.
Το περίεργο είναι ότι αν ζητήσω οδηγίες κάθε άνθρωπος θα μου προτείνει διαφορετική διαδρομή, όλοι θα επιμένουν πως η δική τους πρόταση είναι η καλύτερη και τουλάχιστον οι μισοί θα προσπαθήσουν να με πείσουν να πάω σε εκείνη την περιοχή που απεχθάνομαι επειδή κατά τη γνώμη τους είναι η καλύτερη περιοχή. Και δεν τους πειράζει που δεν υπάρχει δρόμος για να φύγεις από εκεί επειδή όλοι θέλουν να πάνε εκεί, αλλά κανείς δεν θέλει να φύγει. Τι να πω, πάντα ήμουν πεισματάρα κι έτσι θα επιμείνω στη δική μου επιλογή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου