Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Αν πίστευα στον Άγιο Βασίλη


...Φέτος θα αποφάσιζα να του γράψω μετά από 20 περίπου χρόνια. Και επειδή τόσα χρόνια δεν έχω ζητήσει τίποτα, θα τα ζητούσα όλα μαζεμένα τώρα. Φυσικά θα ξεκινούσα εγωιστικά, θα ζητούσα πρώτα αυτά που θέλω για εμένα.
Το πρώτο και πιο βασικό, να παραμείνω υγιής. Αν σου φαίνεται τετριμμένο, μάλλον δεν σου έχει τύχει κάτι πολύ σοβαρό και ειλικρινά σου εύχομαι να μη σου τύχει. Το αμέσως επόμενο και εξ'ίσου βασικό, να αποδειχθεί ότι η νέα μου δουλειά είναι τόσο καλή όσο δείχνει. Τρίτο έρχεται το να καταφέρω να μετακομίσω σε ένα σπίτι που θα είναι σε καλύτερη κατάσταση και που θα μου αρέσει περισσότερο η περιοχή. Μέχρι τον Ιανουάριο αν γίνεται παρακαλώ. Μετά ίσως να ζητούσα ένα λάπτοπ που να δουλεύει πάντα άψογα όσο κι αν το κακομεταχειρίζομαι, αλλά δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο υπάρχει. Εναλλακτικά ή και πρόσθετα, μια επαγγελματική φωτογραφική μηχανή, χάνεται η μισή ομορφιά των εικόνων με την απλή ψηφιακή μου. Αυτοκίνητο θα ζητήσω του χρόνου, ακόμα φοβάμαι να οδηγήσω στην Αγγλία!
Περνώντας σε αυτά που θέλω για τα αγαπημένα μου άτομα το πρώτο είναι φυσικά η καλή τους υγεία, καλά το μάντεψες! Και μετά είναι μικρά πρακτικά πράγματα, όπως η καλή εξέλιξη στα επαγγελματικά του αγαπημένου μου αδερφού και μια βελτίωση στα γενικότερα οικονομικά της οικογένειας για τόπινκ. Για άλλα θέματα δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να βοηθήσει ο Σάντα Μπιλ, έχουν πάρει καλό δρόμο και με την ευκαιρία εδώ να σημειώσω ότι δε φαντάζεστε πόσο πιο έντονα νιώθεις τη χαρά για κάτι τέτοια όταν είσαι μακριά. Τα ίδια ακριβώς θα ήθελα να ζητήσω και για τους καλούς μου φίλους, για μερικούς θα ήθελα να προσθέσω και την ικανότητα να κάνουν καλύτερες επιλογές.
Δε θα ζητούσα να λυθεί το πρόβλημα της πείνας παγκοσμίως, θα ζητούσα όμως να δοθεί σε όλους η ευκαιρία να δουλέψουν για να επιβιώσουν.
Δε θα ζητούσα να σταματήσουν δια παντός οι πόλεμοι, θα ζητούσα όμως τις συνέπειες του κάθε πολέμου να τις πληρώνουν αυτοί που είναι υπεύθυνοι για αυτόν και όχι ο αθώος πληθυσμός.
Δε θα ζητούσα να εξαλειφθεί κάθε ασθένεια, θα ζητούσα να περιοριστεί σε ανθρώπους που έχουν κάνει πολύ μεγάλο κακό. 
Δε θα ζητούσα να μην υπάρχουν πλέον άστεγοι, θα ζητούσα όμως να βρει ένα ζεστό σπίτι κάθε ορφανό ή κακοποιημένο παιδάκι. Και κάθε αδέσποτο ζωάκι επίσης.
Δε θα ζητούσα να πάψει να υπάρχει το κακό, θα ζητούσα όμως να τιμωρείται ο ένοχος κάθε κακής και εγκληματικής πράξης.
Δε θα ζητούσα αγάπη κι ευτυχία για όλους και να τριγυρνάμε όλοι παγκοσμίως σαν να έχουμε πάρει ναρκωτικά, θα ζητούσα όμως ο κάθε άνθρωπος που το έχει ανάγκη να βρει κάποιον να τον νοιάζεται και να τον αγαπά. Γιατί η αλήθεια είναι ότι κάποιοι άνθρωποι την έχουν ανάγκη ή απλά την προτιμούν τη μοναξιά, με το ζόρι θα τους φορτωθείς; 
Ίσως να ζητούσα κάτι και για τον πλανήτη μας, ένα καλύτερο ανθρώπινο γένος να τον κατοικεί, αλλά αυτό δε συμφέρει κανέναν μας, θα έπρεπε να εξαφανιστούμε όλοι και μετά κανείς δε θα διάβαζε το μπλογκ μου! Θα ζητούσα τουλάχιστον οι επόμενες γενιές να μάθουν να τον σέβονται και να μπορέσουν μια μέρα να τον γιατρέψουν.
Για την Ελλάδα; Σαν τι να ζητήσω για την Ελλάδα; Καλά, θα ζητήσω να αποφασίσει αν είναι αθάνατη ή ετοιμοθάνατη για να δούμε κι εμείς τί επιλογές έχουμε από εκεί και πέρα. Γιατί με λύπη σε πληροφορώ ότι όσα γίνονται εκεί συνεχίζουν να επηρεάζουν την καθημερινότητα μου εδώ, περίπου 2700 χιλιόμετρα βορειοδυτικά. 
Καταλαβαίνεις φαντάζομαι για ποιο λόγο δεν έχω γράψει τόσα χρόνια στον Σάντα Μπιλ. Και για να κλείσω, παρακαλείται το πνεύμα των Χριστουγέννων να μη μπει στον κόπο να με επισκεφθεί αν δεν έχει ανά χείρας τουλάχιστον ένα πράγμα από την πρώτη παράγραφο ετοιμοπαράδοτο και με ετήσια εγγύηση!

Δεν υπάρχουν σχόλια: