Ελληνα, συλληπητηρια

Ποτε δεν ειχα ασχοληθει με τους πολιτικους. Ποτε δεν τους εμπιστευτηκα. Ποτε δεν περιμενα οτι θα ερχοταν η μερα που θα ημουν στη δουλεια και το μυαλο μου θα ηταν στο τι ψηφισαν. Υπολογιζα συνεχως την ωρα για να μπορεσω να δω τι εγινε, να μαθω το αποτελεσμα μεσω διαδικτυου.
Κι οταν ειδα την αποφαση τους δε μπορω να πω οτι ξαφνιαστηκα, αλλα απελπιστηκα. Γιατι πλεον εγινε, δεν ηταν ενας φοβος, εγινε πραγματικοτητα. Και προτιμησα να αφησω το διαλειμα, να γυρισω στη δουλεια μηπως και τα βγαλω ολα αυτα απο το μυαλο μου. Ενας Αγγλος, ενας Ισπανος, ενας Πορτογαλος, ενας Αιγυπτιος κι ενας Λιθουανος με ρωτησαν τι εγινε, ολοι ηξεραν τι γινεται, ειμαστε συνεχεια πρωτοσελιδο εδω. Τους ειπα οτι η Ελλαδα πουληθηκε. Ο Πορτογαλος με κοιταξε με κατανοηση και λυπη, στην ιδια κατασταση ειναι κι η δικη του χωρα ειπε. Ο Ισπανος μου εδωσε ποτο. Ο Αιγυπτιος με ξεφορτωσε απο τις βαρειες δουλειες. Ο Αγγλος μου μιλουσε συνεχεια για να κραταει το μυαλο μου απασχολημενο. Μεχρι χθες με ρωτουσαν γιατι γινονται αυτα που γινονται στην Ελλαδα. Που πανε ολα αυτα τα λεφτα; Σημερα με ρωτησαν γιατι η κυβερνηση αγνοει τους πολιτες. Και μετα με ρωτησαν αν εχω κανεναν δικο μου στον 'πολεμο'. Εβλεπαν απο τα κινητα τους τι γινεται στο Συνταγμα. Εγω περιμενα να γυρισω σπιτι για να δω τι εγινε, ηξερα μονο το αποτελεσμα της ψηφοφοριας και οτι γινονται επεισοδια.

Ποτε δεν περιμενα οτι θα δακρυσω για τη χωρα μου. Για ολους αυτους που ηταν σημερα στις πλατειες, που φωναζαν, χτυπηθηκαν, κυνηγηθηκαν. Για ολους οσους θα μεινουν εκει και θα αναγκαστουν να βιωσουν ολη αυτη την εξαθλιωση. Ολοι αυτοι θα πληρωσουν για αυτους που ευθυνονται για την αρχη, την διαιωνηση και την κλιμακωση της καταστασης. Θα πληρωσουν για αυτους που ξεκινησαν τη διαφθορα, αυτους που γεννησαν ολες αυτες τις συνηθειες που οδηγησαν στην τωρινη κατασταση, θα πληρωσουν για την απληστεια του καθε ενος που ειχε την αναλογη εξουσια ή επιροη. Διαβασα σε ενα μπλογκ για την γεννηση μιας νεας δημοκρατιας, πιο δυνατης, πιο 'καθαρης' αν θελετε (δικοι μου οι χαρακτηρισμοι). Πρεπει να μεινει κατι ζωντανο για να γεννηθει απο αυτο κατι καινουριο. Τι πιστευεις οτι θα μεινει ζωντανο στο τελος; Και στ'αληθεια πιστευεις οτι αυτη ειναι καταλληλη στιγμη να ψαχνεις την πηγη του κακου, να ριχνεις ευθυνες, να τονιζεις ποσο πολυ φταιει η νοοτροπια του νεοελληνα; Και πως ριχνεις ευθυνη στη νοοτροπια; Για το 90% των ανθρωπων η νοοτροπια δεν ειναι επιλογη, ειναι το πως σε εχουν μαθει να λειτουργεις. Ποση ευθυνη μπορεις να ριξεις σε καποιον για κατι που του περασανε χωρις να του πουν ποτε οτι υπαρχει κ αλλος τροπος;

Δε ξερω πως να νιωσω. Μια δειλη εγωστρια που εγκατελειψε την προσπαθεια και εφυγε; Ηθελα να ημουν σημερα εκει, στην πλατεια, να βοηθησω να γινει λιγο πιο δυνατη η φωνη των πολιτων. Να ξερω οτι εκανα κι εγω την αρνηση μου στις αποφασεις τους ηχηρη και σαφη. Να νιωσω απαισιοδοξη; Δε πιστευω οτι θα υπαρξει ανακαμψη μεσα στις επομενες δεκαετιες. Να νιωσω τυχερη; Προλαβα κι εφυγα, εχω κανει μια αρχη, επιβιωνω ανετα, δε θα εχω διληματα οπως 'να πληρωσω το ρευμα ή να παρω τροφιμα;'. Εχω παψει να χρεωνομαι. Αρχισα να ξεχρεωνω. Εχω ελπιδα. Κι ενα μερος του εαυτου μου ντρεπεται γι'αυτο. Επειδη ξερω καποιους ανθρωπους που δεν εχουν πλεον καμια ελπιδα. Κι αν εχουν ελπιδα, δεν εχουν πιθανοτητες.