Η τεχνολογία μας φέρνει όντως πιο κοντά;

Πριν από καιρό καθώς μιλούσα με κάποιο φίλο στο internet, του πρότεινα να πάμε για καφέ μιας και είχα καιρό να τον δω. Η απάντησή του: <<Κάνει κρύο, πού να τρέχουμε τώρα... Μια χαρά τα λέμε κι από εδώ, το ίδιο είναι...>> Μόνο που για μένα δεν είναι το ίδιο! Το ίδιο διάστημα με μια φίλη ανταλλάσσαμε τόσα e-mail το πρωί που ήταν στο γραφείο της, ώστε όταν βρισκόμασταν από κοντά, δεν είχαμε τίποτα ουσιαστικό να πούμε.
Τώρα βρίσκομαι μακριά από τους φίλους μου, δεν έχω γραμμή internet στο σπίτι, οπότε είμαι πολύ λιγότερο χρόνο on-line. Κατά συνέπεια όταν μιλάω με κάποιο φίλο/ φίλη, έχουμε όντως κάποια ουσιαστικά νέα να μοιραστούμε. Το να μπορούμε να επικοινωνούμε άμεσα και - κυρίως - οικονομικά έχει πολύ μεγαλύτερη αξία και νόημα. Υπάρχει η προσμονή για ένα e-mail, η χαρά όταν αυτό έρχεται, η έκπληξη από κάποια απρόσμενα νέα. Η αδημονία να ξαναβρεθούμε από κοντά.
Βλέπω τους έφηβους και σκέφτομαι: Όταν είναι σπίτι μιλάνε μέσω internet, όταν είναι έξω ανταλλάσσουν άπειρα γραπτά μηνύματα ή απλά έχουν internet και στο κινητό τους. Δίνουν συνεχώς αναφορά ο ένας στον άλλο για το πού βρίσκονται, με ποιόν, τί φοράνε, τί λένε. Σαν στρατιωτάκια σε αποστολή, αναφέρουν κάθε τους κίνηση. Γράφουν σε greeklish, οπότε δεν ξέρουν ορθογραφία, έχουν συντομογραφίες για το καθετί, οπότε δεν είναι ικανοί να συντάξουν μια ολοκληρωμένη πρόταση, πόσο μάλλον να κάνουν μια ολοκληρωμένη συζήτηση. Έχουν ξεχάσει ακόμα και να σκέφτονται, το μόνο που ξέρουν είναι να δίνουν αναφορά.
Αυτό λοιπόν είναι επικοινωνία; Αυτή είναι η ουσία της εξέλιξης της τεχνολογίας; Η ζωή μας κυλά μέσα στη ρουτίνα και την καθημερινότητα Όταν ένα τόσο χρήσιμο εργαλείο όπως το internet καταντάει μέρος αυτής της ρουτίνας, τί μας μένει να περιμένουμε; Τί θα μας προκαλέσει την έξαψη της αναμονής, τη χαρά, την έκπληξη, τον ενθουσιασμό; Ποιός θα μας μάθει να επικοινωνούμε ουσιαστικά και να συζητάμε για πράγματα με βαθύτερο νόημα;