Ειναι καποιες στιγμες που αναρωτιεμαι τι θα μπορουσε να εχει συμβει.
Ποσο διαφορετικα θα μπορουσαν να ειναι τα πραγματα.
Τι εξελιξη θα υπηρχε αν σε ειχα γνωρισει σε διαφορετικη στιγμη.
Υπο διαφορετικες συνθηκες.
Οταν ο συγχρονισμος θα ανοιγε διαφορετικες πιθανοτητες.
Αυτες τις πιθανοτητες που σε βλεπω να αποφευγεις να σκεφτεις κι εσυ.
Απο τη μια σκεφτομαι ποσο ομορφο θα μπορουσε να ειναι αυτο που δεν υπηρξε.
Αλλα μετα σκεφτομαι οτι αν ειχαν γινει αλλιως τα πραγματα, ισως να μην ειχες μεινει στη ζωη μου για πολυ.
Ομως μετα ξεκιναει ενας αλλος κυκλος σκεψεων...
Το οτι οι συνθηκες, ο συγχρονισμος, δεν βοηθησαν στη αρχη, σημαινει οτι αυτες οι πιθανοτητες πρεπει να μεινουν κλειστες και απλησιαστες για παντα;
Μα μετα απο ωρα τα ριχνω ολα αυτα στην ατελειωτη βροχη, στις μικρες ωρες, σε αυτα που μου λειπουν.
Και τα ξεχναω ολα αυτα.
Μεχρι να ξαναβγουν απροσμενα στην επιφανεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου