...Φέτος θα αποφάσιζα να του γράψω μετά από 20 περίπου χρόνια. Και επειδή τόσα χρόνια δεν έχω ζητήσει τίποτα, θα τα ζητούσα όλα μαζεμένα τώρα. Φυσικά θα ξεκινούσα εγωιστικά, θα ζητούσα πρώτα αυτά που θέλω για εμένα.
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011
Ωρα Αγγλιας 22.52
Προσπαθω να μη πιω μονορουφι ενα νεο φρουτοχυμο που πηρα να δοκιμασω σημερα.
Προσπαθω να ξεκολησω απο καποιες νεες ενδιαφερουσες σελιδες που ανακαλυψα σημερα στο ιντερνετ.
Προσπαθω να μη σκεφτομαι το πως με κακομαθαινε η μανουλα το τριημερο που την επισκεφτηκα.
Προσπαθω να μην επικοινωνησω με καποια ατομα.
Προσπαθω να αγνοησω την κοκκινη υπογραμμιση, δε βαζω τονους στις λεξεις επειδη ετσι θελω!
Προσπαθω να μη κοιταζω τη ντουλαπα μου που ειναι χαος, θα την τακτοποιησω... καποια στιγμη.
Προσπαθω να καταλαβω πως ακριβως μπορεις να καθαρισεις το πληκτρολογιο με blue-tac.
Προσπαθω να μη σκεφτομαι το πως μου προεκυψε το κολλημα να θελω παντα να νιωθω οτι υπαρχει ανοιχτο παραθυρο/πορτα κοντα μου.
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011
Little girl, big city
Να 'μαστε λοιπόν... Μετράω δέκα μέρες στη μεγάλη πόλη. Λονδίνο! Δύο ολόκληρους μήνες το περίμενα. Το συζητούσα, το σχεδίαζα, το προγραμμάτιζα, το φανταζόμουν. Ειδικά τον τελευταίο μήνα, μέσα στο μυαλό μου ήμουν ήδη εδώ, είχα το σπίτι μου, τη δουλειά μου, είχα μάθει όλα τα κατατόπια και τις συνήθειες. Και τώρα είμαι εδώ... Και απ'τη μια μου φαίνεται τόσο φυσικό σαν να ήμουν πάντα εδώ, από την άλλη ακόμα προσπαθώ να χωνέψω ότι είναι αληθινό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)