-Δεν ξέρω, αλλά ξέρω ότι η ζωή θα το φέρει στο δρόμο μου. Βλέπεις, σε κάποιες πτυχές της ζωής είναι καλό να βάζεις στόχους και να έχεις κάποιο σχέδιο μέσω του οποίου θα τους πραγματοποιήσεις. Αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν μπόρεσα να κάνω, δεν ήμουν ποτέ αρκετά αφοσιωμένη σε κάτι για να το καταφέρω. Σε όλα τα υπόλοιπα όμως... Δεν χρειάζεται να ορίζεις προορισμό και να προαποφασίζεις την διαδρομή. Άσε τη ζωή να σε πάει, αυτή ξέρει καλύτερα από σένα. Αυτή ξέρει που να σε πάει και από ποιο δρόμο. Στη ζωή δεν μπορείς να είσαι ορθολογιστής, η ζωή είναι από μόνη της μαγεία, ένα συνεχιζόμενο θαύμα το οποίο έχουμε συνηθίσει τόσο, που ξεχνάμε να το εκτιμήσουμε. Η ζωή ακολουθεί τη δική της λογική και τους δικούς της κανόνες, κάτι που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να κατανοήσουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να πετύχουμε το καλύτερο που μπορούμε με όσα μας δίνονται. Όχι να είμαστε μοιρολάτρεις, απλά να έχουμε τον εαυτό μας ανοιχτό για να κατανοούμε πότε χρειάζεται να ακολουθήσουμε τους δικούς μας στόχους και πότε είναι καιρός να αφεθούμε στη ζωή. Στη ζωή δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά η διαδρομή. Μέσα από αυτήν θα πάρεις τα περισσότερα και αυτή είναι που θα σε γεμίσει πιο πολύ. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις εμπιστοσύνη στη ζωή. Εγώ έχω... Εσύ;
Είναι πολύ παράξενο το πώς δουλεύει το ανθρώπινο μυαλό. Όσο κι αν προσπαθείς να το κάνεις να το βουλώσει, συνεχίζει να λειτουργεί και να κάνει σκέψεις ανεπιθύμητες, δυσάρεστες ή απλά δύσκολες. Εκεί που θέλεις απλά να ηρεμήσεις, να χαλαρώσεις και να πάψεις να σκέφτεσαι, επιμένει να σου φέρνει στο νου τα πιο απίθανα και άσχετα πράγματα. Ειδικά όταν έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο και τίποτα για να απασχολήσεις το μυαλό σου, εκεί είναι που γίνεται απελπιστική η κατάσταση! Συνήθως για κάποιον απροσδιόριστο λόγο οι νυχτερινές μεταμεσονύκτιες ώρες είναι οι χειρότερες. Τότε είναι που ξεπετάγονται οι πιο άσχημες σκέψεις, οι πιο θλιμμένες και οι πιο σκληρές. Όνειρα που έμειναν ανεκπλήρωτα, επιθυμίες που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, πράγματα και άνθρωποι που σου λείπουν, λάθη που έκανες, πράγματα που σε πλήγωσαν ή που σε πληγώνουν ακόμα. Όλα αυτά που σου λείπουν, η ζωή που θα ήθελες και δεν μπορείς να έχεις. Όλες οι ανασφάλειες και οι φόβοι σου εκμεταλλεύονται το σκοτάδι για να προβάλουν μπροστά σου φωτεινοί και τεράστιοι. Θέλεις να γυρίσεις το βλέμμα αλλού, μήπως και καταφέρεις να βρεις κάτι που θα σου αποσπάσει την προσοχή, αλλά ξέρεις πως είναι μάταιο. Και νιώθεις να σε πνίγει ο ίδιος σου ο εαυτός, νιώθεις εγκλωβισμένος σε ένα φαύλο κύκλο και δεν μπορείς να δεις τρόπο διαφυγής. Σκέφτεσαι να βάλεις ένα ποτό, να ακούσεις κάποιο τραγούδι που θα οδηγήσει αλλού το μυαλό σου, σε πιο ευχάριστα μέρη. Έχεις την τάση να πας έναν περίπατο, να αναπνεύσεις καθαρό αέρα μήπως ξεκαθαρίσει το μυαλό σου. Λες να πέσεις για ύπνο μόνο και μόνο για να πάψεις να σκέφτεσαι και να νιώθεις. Θες να πάρεις τηλέφωνο κάποιον και να του πεις όλα όσα σκέφτεσαι, αλλά ποιον; Τελικά δεν κάνεις τίποτα από όλα αυτά, ξέρεις ότι τίποτα δεν θα έχει αποτέλεσμα γιατί οι σκέψεις σου πηγαίνουν όπου πας κι εσύ, γιατί σε κανέναν δεν θα μπορούσες να τα πεις όλα αυτά. Παραδέχεσαι πως δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου, από το μυαλό σου και απλά παραδίνεσαι. Το επόμενο πρωί δε θυμάσαι ούτε τα μισά από όλα αυτά που σε βασάνιζαν και νιώθεις ευτυχής για αυτό. Προσπαθείς να βρεις διάφορους τρόπους να συνεχίσεις τη μέρα σου χωρίς να σκέφτεσαι και εν μέρη το καταφέρνεις... μέχρι να ξαναβραδιάσει.
Περνάει λοιπόν ο καιρός και ο Κώστας έχει πολύ πιο σημαντικά προβλήματα από το ένα προσπαθεί να μαντέψει τι σημαίνει η συμπεριφορά της Μαρίας. Έχει κάνει κάποια μεγάλα ανοίγματα στη δουλειά του και αυτό απαιτεί όλη του την ενέργεια. Η Μαρία από τη μεριά της προσπαθεί να χαλαρώσει και να μην αφήνει να φανεί ότι κάτι την απασχολεί μέχρι να καταλήξει κάπου. Κι έτσι όλα δείχνουν να είναι εντάξει.
Μέχρι που μια μέρα ο Κώστας ζητάει από τη Μαρία να κάτσουν να συζητήσουν για κάτι σοβαρό. Είναι από τη φύση του ντόμπρος άνθρωπος και δεν μασάει τα λόγια του, αλλά δεν είναι και αναίσθητος, οπότε προσπαθεί αρχικά να της εξηγήσει τι του προκάλεσε όλη αυτή η αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της. Με την απόμακρη και μυστήρια στάση της τον έκανε να απομακρυνθεί κι ο ίδιος με τον καιρό και να μην μπορεί να την καταλάβει. Σε συνδιασμό με τα διάφορα προβλήματα που είχε στα επαγγελματικά του, έφτασε να είναι απλός θεατής της σχέσης τους. Κάπου μέσα σε όλο αυτό, γνώρισε κάποια άλλη. Κάποια που αρχικά ήταν απλώς γνωστή, αλλά στην πορεία έγινε κάτι περισσότερο και έκανε τον Κώστα να νιώσει ξανά μετά από πολύ καιρό ότι κάποια τον νοιάζεται, ενδιαφέρεται για τη ζωή του, τη δουλειά του, τα προβλήματα αλλά και τις επιτυχίες του. Ένιωσε ξανά ότι κάποιος του δίνει προσοχή, κάτι που του είχε λείψει για πολύ καιρό. Η κατάληξη είναι να αποφασίσει να χωρίσει με τη Μαρία πριν ακόμα προχωρήσει πολύ με τη νέα αυτή ιστορία, θεωρεί ότι είναι το πιο έντιμο πράγμα που μπορεί να κάνει έτσι όπως έχουν τα πράγματα.
Όλα αυτά βρήκαν εντελώς απροετοίμαστη τη Μαρία, η οποία έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια για να κρατήσει την ψυχραιμία της και να προσπαθήσει να καταλάβει τον Κώστα. Βλέπετε, η Μαρία ήταν τόσο αποροφημένη με τα δικά της προβλήματα που δεν είδε τα σημάδια, δεν υποψιάστηκε ούτε για μια στιγμή ότι ο Κώστας είχε αρχίσει να φεύγει. Βλέποντας λοιπόν ότι δεν έχει καμία επιλογή φέρθηκε όσο πιο ήρεμα μπορούσε και προσπάθησε να διατηρήσει όση αξιοπρέπεια ένιωθε πως της είχε απομείνει. Το πρόβλημα ήταν το μετά. Αφότου έφυγε ο Κώστας η Μαρία προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει όσα έγιναν, να αποδεχτεί την πραγματικότητα. Η Μαρία δυσκολεύτηκε πολύ να ξεπεράσει το χωρισμό τους. Για την ακρίβεια χρειάστηκε κάποιους μήνες και στην αρχή της ήταν δύσκολο ακόμα και να βλέπει κοινούς φίλους ή γνωστούς επειδή της τον θύμιζαν. Πόσο ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι εκείνη ήταν που το τελευταίο διάστημα δεν ήταν σίγουρη αν ήθελε να είναι μαζί του.
Ο Κώστας από την άλλη στεναχωρέθηκε αρκετά για τη Μαρία, αλλά αυτό δε τον εμπόδισε να χαρεί τη νέα του σχέση. Και μάλιστα, από την αρχή κατάλαβε ότι με τη νέα αυτή κοπέλα ταιριάζει πολύ περισσότερο απ’ ότι με τη Μαρία. Έχουν καλύτερη χημεία, περισσότερα κοινά ενδιαφέροντα, γενικά περνάνε πολύ καλά μαζί.
Μετά από τρία χρόνια, ο Κώστας παντρεύεται με τη συγκεκριμένη κοπέλα.Είναι πραγματικά ευτυχισμένος μαζί της. Με τη Μαρία έχουν ξεπεράσει το δύσκολο στάδιο του πρώτου καιρού και καταφέρνουν να έχουν μια τυπική σχέση σαν απλοί γνωστοί. Η Μαρία ξεπέρασε τον Κώστα κάποια στιγμή, αλλά από τότε δεν έκανε άλλη σχέση. Γνώρισε κάποιους ανθρώπους, βγήκε μερικά ραντεβού, αλλά τίποτα δεν προχώρησε. Επειδή μετά τον Κώστα η Μαρία αποφάσισε ότι την επόμενη φορά θα πρέπει να της αρέσει πολύ κάποιος για να δώσει μια ευκαιρία και να προχωρήσει μαζί του. Στο τέλος, αυτό που έχει σημασία είναι ότι ξέρει τι θέλει και νιώθει καλά με τον εαυτό της. Και, φυσικά, το ότι ο Κώστας είναι ευτυχισμένος.
